Son yıllarda gerek bireysel anlamda gerekse toplum nezdinde şiddet vakalarının giderek arttığına tanıklık ediyoruz. Toplumsal kutuplaşmalar ve etnosentrik tutumların yanı sıra bireylerarası saldırganlık ve şiddet vakaları da (başta kadınlara ve çocuklara olmak üzere) her geçen gün artmaktadır. Şiddetin insanlar arasında problem çözmede “ -araçsal kullanımı” modernleşme ile zıtlık içinde olmalı diye düşünürken karşımıza tam tersi bir istatistik çıkıyor. Saldırganlık, şiddete olan eğilim ve dürtüsellik her geçen gün artıyor. Şiddetin bu anlamda yaygınlığını değerlendirirken ve üzerinde düşünürken, bir anda örtülü olarak idealize edilen bir şiddet kavramı ile yüzleşiyoruz: dünya genelinde militarist ve toplumsal narsizme varan politikalar, medya ve benzeri görsel iletişim araçlarında idealize edilen şiddet figürleri, okullarda çeteleşmeler, aile içi şiddet ve daha birçok toplumsal alanda kullanılan şiddet dili gibi. Çalışma kapsamında şiddetin tanımı yapılarak, çocukların şiddet ve şiddet içerikli uyaranlara bağlı olarak beyin gelişimlerindeki olumsuz etkiler üzerinde durulacaktır. Bu alanda yapılmış araştırmalar ve değerlendirmeler çalışmanın ana eksenini oluştururken, bunun yanı sıra bir zamanlar şiddetin mağduru olan bireylerin, şiddet uygulama noktasındaki eğilimleri de nörolojik olarak değerlendirilerek şiddetin toplumsal döngüsünün altı çizilecektir. İlgili çalışmamız, şiddet ve şiddet içerikli uyaranların çocukların beyin gelişimlerine ve bilişsel süreçlerine olan olumsuz çıktılarını ortaya koyması bakımından literatür için oldukça anlamlıdır. Bu noktada özellikle şiddetin, sistematik ve süreğen uygulanmasının beynin gelişimsel aşamasına verebileceği potansiyel zararlarını alanda yapılmış çalışmaların çıktılarına değinerek ortaya koymak, bu çalışmanın ana amaçlarından biridir.

In recent years, we have witnessed an increasing number of cases of violence, both individually and in society. In addition to social polarization and ethnocentric attitudes, cases of interpersonal aggression and violence (especially against women and children) are increasing day by day. While we think that the "instrumental use" of violence in solving problems between people should be in contrast with modernization, we encounter the exact opposite statistics. Aggression, tendency to violence and impulsivity are increasing day by day. While evaluating and reflecting on the prevalence of violence in this sense, we suddenly come face to face with an implicitly idealized concept of violence: policies bordering on militaristic and social narcissism around the world, idealized figures of violence in the media and similar visual communication tools, gangs in schools, domestic violence and more. Like the language of violence used in many social areas. Within the scope of the study, the definition of violence will be made and the negative effects on children's brain development due to violence and violent stimuli will be emphasized. While the research and evaluations made in this field constitute the main axis of the study, the social cycle of violence will be underlined by neurologically evaluating the tendency of individuals who were once victims of violence to commit violence. Our relevant study is very meaningful for the literature as it reveals the negative consequences of violence and violent stimuli on children's brain development and cognitive processes. At this point, one of the main purposes of this study is to reveal the potential harms that systematic and chronic application of violence may cause to the developmental stage of the brain, by referring to the results of studies conducted in the field.