Bu araştırma, ebeveynlerin çocukluk çağı ruhsal travmalarının, çiftler arasındaki uyumlarına, iletişim kurma becerilerine, aile hayatı ve çocuk yetiştirme tutumlarına etkisini ve değişkenler arasındaki ilişkiyi belirlemek amacıyla planlandı. Literatür incelendiğinde ebeveynlerin çocukluk çağı ruhsal travmalarını, çift uyumlarını, iletişim becerilerini ve aile hayatı ve çocuk yetiştirme tutumlarını bir arada inceleyen herhangi bir çalışmaya rastlanmadı, bu sebeple bu çalışmanın literatürdeki bilgi açığını ve evlilik kurumuna katkı sağlayacağı düşünülmektedir. Araştırmanın evrenini, Türkiye’nin İstanbul ilinin Maltepe ilçesine bağlı Cevizli mahallesinde yaşayan çalışmanın kriterlerinin karşılayan evli ve çocuk sahibi ebeveynler oluşturdu. Örneklemi ise popülasyondaki eleman sayısı bilinmeyen örneklem hesaplama formülüyle elde edilmiş olan 384 (384,16) ebeveyn olarak belirlendi. Araştırma tanımlayıcı-ilişki arayıcı ve kesitsel olarak Ocak 2022-Şubat 2022 tarihleri arasında 407 ebeveyn (211 kadın, 196 erkek) ile tamamlandı. Veriler, Kişisel Bilgi Formu, Çocukluk Çağı Ruhsal Travma Ölçeği, İletişim Becerileri Ölçeği, Yenilenmiş Çift Uyum Ölçeği, Aile Hayatı ve Çocuk Yetiştirme Tutumları Ölçeği ile toplandı. Veriler, SPSS 22.0 istatistik programı aracılığıyla değerlendirildi. Çocukluk çağı travmalarının iletişim becerilerini, çift uyumunu, aile hayatı ve çocuk yetiştirme tutumlarını anlamlı derecede etkilediği, ölçeklerin aralarında anlamlı ilişkinin olduğu görüldü. Ebeveynlerin çocukluk çağı travmaları, bireylerin ilerleyen yıllarda da aile/sosyal yaşantısını olumsuz olarak etkileyebilmekte ve bir kısır döngü olarak kendi çocuklarına karşı da olumsuz tutumlar sergilemelerine sebep olabilmektedir.

This research was conducted to explore the effect of parents’ childhood psychological traumas on their marital adjustment, communication skills, family life and child-rearing attitudes and determine the correlations between these variables. Given the lack of research that examined parents’ childhood psychological traumas, marital adjustment, communication skills, family life and child rearing attitudes together, it is believed that this research will help fill the knowledge gap in the literatute and contribute to the institution of marriage. The research population consisted of married parents with children who met the inclusion criteria and were living in the Cevizli neighborhood of Maltepe district of Istanbul, Türkiye. The sample size was determined as 384 (384,16) parents using the sample size formula for unknown population. The research was designed as a descriptive, correlational, and cross-sectional study and completed with a total of 407 parents (211 females and 196 males) from January to February 2022. The data were collected using a Personal Information Form, the Childhood Trauma Questionnaire, Communication Skills Scale, the Revised Dyadic Adjustment Scale, the Parental Attitude Research Instrument. The data were analysed using the SPSS 22.0 statistical software. The analysis results showed that childhood trauma significantly affected communication skills, marital adjustment, family life and child rearing attitudes, and there was a significant relationship between the scales. Parents’ childhood trauma may negatively affect individuals’ family and social life in the following years and may cause them to exhibit negative attitudes towards their own children in a vicious circle.