Bu araştırmada amaçlanan, okul öncesi dönemindeki çocukların ritim senkronizasyonlarını gerçekleştirmelerinde, önceden seçilmiş olan müzik parçalarına ait olan duygu durumlarıyla uyumlu ve uyumsuz mimiklerin etkisini değerlendirmektir. Katılımcılar İstanbul ilinde, 60-71 aylık toplam 96 çocuğu kapsamaktadır. Çocukların ritim senkronizasyonlarını ölçmek için araştırmacı Müzikli Senkronizasyon Görevi’ni (MSG) geliştirilmiştir. Ek olarak çocukların bilişsel esnekliğinin kontrol edilmesi amacıyla Baş-Ayak Parmakları-Dizler-Omuzlar Görevi (BADO) kullanılmıştır. Sonuçlara göre ilk olarak, müzik parçalarında hissedilen duygu durumlarıyla eşleşen mimikler, çocukların ritmik olarak senkronize olmalarında daha etkilidir. Çalışmanın ikinci sonucunda ise, araştırma için seçilen duygu durumu türleri herhangi bir fark yaratmadan (mutlu ya da nötr), uyumun senkronizasyonu olumlu yönde etkilemesidir. Bu sonuçlar, diğer senkronizasyon çalışmalarına eşlik etmekte beraber, senkronizasyon ölçümünde müzik ve yüz ifadelerinin etkisine bakılması açısından da literatürde öncüldür. Bedenlenmiş bilişin alt boyutlarının (duygu, algı ve hareket) birlikte hareketinin gerçekleştiği, ortak niyete bağlı işbirlikçi faaliyetin gözlemlendiği ve mimik ile müziğe ait duygusal ipuçlarının uyumu sayesinde katılımcıların senkronize olmalarındaki hataların düşük seviyelere çekildiği bir çalışmadır.

The aim of this study is to evaluate the effect of mimics that are congruent with the emotional states that match the pre-selected music pieces and are not compatible with the rhythm synchronization of preschool children. Participants included 96 children, 60-71 months old, in the province of Istanbul. Researcher Musical Synchronization Task (MST) has been developed to measure children's rhythm synchronization. In addition, the Heads-Toes-Knees-Shoulders Task (HTKS) was used to control the cognitive flexibility of children. According to the results, mimics that match the emotional states felt in music pieces are more effective for children to synchronize rhythmically. Secondly, the congruency affects synchronization positively, without making any difference (happy or neutral) in the mood types selected for the study. While these results accompany other synchronization studies, it also pioneers in the literature in terms of looking at the effect of music and facial expressions in synchronization measurement. The study conveys sub-dimensions of embodied cognition (emotion, perception and movement) act together, collaborative activity based on common intention is observed, and thanks to the harmony of the emotional cues of the mimic and music, the errors in the synchronization of the participants are reduced to low levels.