Startle reaksiyonu beklenmedik, ani uyaranlara karşı korunma amaçlı oluşan fizyolojik bir kas reaksiyonudur. Bu vakada, trafik kazası sonrası TSSB kriterlerini karşılamayan ve majör beyin lezyonu olmayan hastamızda oluşan startle reaksiyonları için rTMS protokolü sonrası oluşan cevabı tartışmayı açıkladık. Bilinen fiziksel ya da psikolojik herhangi bir hastalık öyküsü olmayan, bir hava yolu şirketinde hostes olarak çalışan ve bir hafta kadar önce olan araç içi trafik kazası sonrası üç saatlik bir bilinç kaybı tarifleyen 30 yaşında kadın hasta kliniğimize başvurdu. Hasta vücudunda başlayan sıçrayıcı hareketler nedeniyle günlük işlerini yapmakta zorlanma öyküsü mevcuttu. Beyin görüntüleme çalışmalarında herhangi bir majör beyin lezyonu saptanmadı. Travma sonrası stres bozukluğu kriterlerini karşılamamaktaydı ve EEG sonuçları normaldi. İlaçlar semptomların düzelmesini sağlayamadı, bu nedenle rTMS yapılması planlandı. 6 seans rTMS sonrası bütün semptomları düzeldi. Araç içi trafik kazası sonrası şiddetli startle reaksiyonları geliştiren, TSSB kriterlerini karşılamayan, görüntüleme ve EEG sonuçları temiz olan hastamız rTMS tedavisine tam yanıt vermiş, semptomları ve işlevselliği hızlı ve etkili biçimde düzelme göstermiştir. Bu nedenle bu metodun bu tarz hastalarda etkin bir tedavi yöntemi olarak araştırılması gerektiğini düşünmekteyiz.

Startle reaction is a physiological muscle reaction that occurs to protect against an unexpected, sudden stimulus. In this case, we wanted to discuss the response after the rTMS protocol, which we applied to our patient who had startle reactions that severely impair functionality and who did not meet the PTSD criteria or have a major brain lesion after a traffic accident. A 30-year-old single female patient who works as a stewardess in an airline company with no known history of physical or psychological illness but lost consciousness for about three hours after an in-vehicle traffic accident a week ago was admitted to our clinic. The patient had a history of having difficulty in doing her daily work due to the splashing movements that started in her body. No major brain lesion was detected in imaging studies. She did not meet the criteria for posttraumatic stress disorder and her EEG results were normal. Medication did not help with the symptoms, so, rTMS was planned. After 6 sessions of rTMS, her movements had stopped completely. Our patient, who did not fully meet the criteria for Post-Traumatic Stress Disorder and whose imaging and EEG results did not reveal any pathological findings had developed severe onset startle reactions after an in-vehicle traffic accident, fully responded to rTMS treatment and improved her functionality quickly and effectively. Thus, we think that rTMS should be investigated as an effective treatment method in such patients.