Dissosiyasyon bireylerin travmatik koşullara adapte olmasına hizmet eden bir davranış mekanizmasıdır. Bu durum bazen travmayla ilişkilendirilen duygu ve anılardan kaçınmak için, içinde bulunulan ana ait gerçeklikten kopuş manasına gelen "boşluk bırakmak" "ara vermek" "ifadesizleşmek" gibi tanımlarla da dile getirilmektedir. Dissosiyatif kimlik bozukluğu ise, iki veya daha fazla farklı kimlik durumuyla karakterizedir. Dissosiyatif kimlik bozukluğuna sahip bireyler genellikle yineleyen amnezi ataklarının eşlik ettiği bilinç, kimlik, duygu, algı ve davranışların süreksizlik halini deneyimlerler. Dissosiyatif kimlik bozukluğunun etiyolojisine bakıldığında özellikle ağır çocukluk çağı travmalarına sahip olanların travma ile baş etmek için bu bozukluğu geliştirdikleri öne sürülmekte, nerdeyse tüm hastaların çocukluk dönemlerinde ciddi istismara maruz kaldıkları bildirilmektedir. Bir başka yaklaşımda ise sosyal bilişsel nedenler öne çıkmakta, dissosiyatif kimlik bozukluğunun sosyal rollerin öğrenilmesinin bir sonucu olduğu ileri sürülmektedir. Diğer travma kökenli bozukluklarda olduğu gibi, dissosiyatif bozukluğu olanlar da yaşadıkları kötü deneyimin bir sonucu olarak kendilerine zarar verme davranışlarına yatkın hale gelirler. Kronik intihar düşüncesi, çoklu intihar girişimleri ve intihar dışı kendine zarar verme davranışları dissosiyatif bozukluklara sahip olan bireylerde genellikle ergenlik dönemlerinden itibaren görülmektedir. Öte yandan alkol ve madde kötüye kullanımının ve dissosiyatif deneyimlerle ilişkisini araştıran pek çok çalışmada bu değişkenlerin birbiriyle bağlantılı olduğu iddia edilmektedir. Bu nedenle özellikle ergenler ve genç yetişkinler arasında madde bağımlılığının önlenmesi ve başarılı ve etkili tedavisi için dissosiyatif bozuklukların tanınması önem arz etmektedir.

Dissociation is a behavioral mechanism that serves to adapt individuals to traumatic conditions. This is sometimes expressed in terms of "leaving a gap", "taking a break," "not expressing", which means breaking away from the reality in order to avoid emotions and memories associated with trauma. Dissociative identity disorder is characterized by two or more different identities. Individuals with dissociative identity disorder often experience discontinuities in consciousness, identity, emotion, perception, and behavior accompanied by repetitive amnesia attacks. When the etiology of dissociative identity disorder is examined, it is suggested that those with severe childhood trauma develop this disorder to cope with the trauma, and it is reported that almost all patients are exposed to severe abuse during childhood. In another approach, social cognitive causes come forward and it is suggested that dissociative identity disorder is a consequence of learning social roles. As with other trauma-related disorders, those with dissociative disorders tend to have self-destructive behaviors as a result of negative experiences they suffered. Chronic suicidal thoughts, multiple suicide attempts and non suicidial self-injurious behaviors are generally seen in individuals with dissociative disorders beginning from their adolescency. On the other hand, in many studies that investigating the relationship between alcohol and substance abuse and dissociative experiences, it is cliamed these variables are related to each other. For this reason, it is especially important to prevent substance dependence between adolescents and young adults and to recognize dissociative disorders for an effective and successful treatment.