Yeme Bozuklukları (YB) gittikçe yaygınlaşan ve tedavi edilmediğinde kronikleşen, çok bileşenli sağlık sorunlarıdır. Vakaların tedaviye başvuru oranlarının düşük, tedaviyi bırakma oranlarının ise yüksek oluşu, son zamanlarda tedavi motivasyonu ile ilgili çalışmalara dikkat çekmekte, tedaviyi planlarken vakaların tedavi motivasyonu ve ilgili faktörlerin değerlendirilmesi tedavi etkinliğini arttırmaktadır. Ancak ülkemizde bu alanda yürütülen araştırmalara rastlanmamaktadır. Bu çalışmanın amacı YB vakalarında tedavi motivasyonu ve tedavi motivasyonunun yordayıcıları olarak literatürde belirtilen yeme bozukluğu semptom düzeyi, beden imgesi ve depresyon arasındaki ilişkileri incelemektir. Araştırma; 75 YB vakası kadın katılımcı ile; SCID-I, Yeme Bozukluğunu Değerlendirme Ölçeği, Beck Depresyon Ölçeği, Kadınlar için Fotoğraflı Figür Derecelendirme Ölçeği, Anoreksiya Nervoza Değişim Evreleri Ölçeği ve Bulimiya Nervoza Değişim Evreleri Ölçeği kullanılarak yürütülmüştür. Sonuçlar literatürdeki bilgilerle tutarlı olarak YB vakalarının semptom düzeyi, depresyon düzeyi ve beden memnuniyetsizliği düzeylerindeki artışın tedavi motivasyonundaki düşüşle ilişkili olduğunu, tedavi motivasyonunun en güçlü yordayıcısının ise yeme bozukluğu semp- tom düzeyi olduğunu göstermiştir. Bu bulgular yeme bozukluğunun sağaltımına yönelik çalışmalarda vakanın içerisinde bulunduğu motivasyonel düzeye göre tedavi planlanması gerektiğini ve tedavi sürecinde vakaların depresyon ve beden memnuniyetsizliği düzeylerinin de değerlendirilmesini düşündürmesi açısından önem taşımaktadır.

Eating Disorders (ED) are one of the psychiatric problems that increasingly become prevalent and include serious health risks. Low treatment motivation is a common and prominent factor in the progress of ED and lately became the focus of many researches. Therefore evaluating the patients’ treatment motivation and related factors before planning the treatment modality increase the efficiency of treatment. However studies including these factors are rare. using; SCID-I, Eating Disorders Examination Questionnaire, Beck Depression Inventory, Photographic Figure Rating Scale, Anorexia Nervosa Stages of Change Questionnaire and Bulimia Nervosa Stages of Change Questionnaire. According to the results of this study, with the consistence of previous studies; increasing levels of eating disorders symptom severity, depression, body dissatisfaction were related with decreasing levels of treatment motivation in the patients with ED. The best predictor of treatment motivation was eating disorder symptom severity. These results suggest the value of evaluating the level of treatment motivation and related factors when planning ED treatment models focusing on symptom severity and body dissatisfaction The aim of this study is to evaluate the relations between treatment motivation symptom severity, body image and depression. The study was conducted with 75 ED women with