Bir varmış, bir yokmuş… Evvel zaman içinde, Kalbur saman içinde, Deve tellal iken,Eşek berber iken, Ben dedemin beşiğini Tıngır, mıngır sallar iken;
Dedem düştü beşikten,Ninem düştü eşikten.Biri kaptı maşayı,
Öbürü kaşağıyı…
Böyle başlardı bizim masallar. Bir yandan sözü edilen
aykırılıklara güler, daha doğrusu gülmek gerektiğini
öğrenir, öte yandan bizi ürkütüp üşüten dış
alemde olmayan, olamayacak olan, olamayacak kadar
dürüst ve güzel olan ama gene de keşke olası
olan bir başka aleme açılan bir kapıdan geçmeye
hazırlanırdık.
Asıl değerlerin ve yargıların göreceliği vurgulanmaktaydı
masallarda sanırım.