Bu yazıda, çocuğun gelişim evreleri sürecinde, kendisine
bakım veren, eğiten, koruyan, destekleyen aileden
ayrışması ve bireyselleşmesinin beklenen, doğal
bir sonuç olduğu anlatılmaktadır. Ayrışma, çocuğun
biyolojik özellikleri yanında, gelişim dönemlerini
sağlıklı geçirme oranına, büyüdüğü ailenin yapısına,
çocuğun büyüdüğü aile ve toplumun kaygı düzeylerine
ve buna ilişkin tutumlarına bağlı olarak farklı düzeylerde
gerçekleşir. Özerk davranabilen, ayrışmış
birey de, yaşamındaki kriz dönemlerinde destek,
güven ve sığınma ihtiyacı ile çocukluk döneminin
besleyen, koruyan ana kucağına dönüş yapabilir. Bu
durum toplumlar için de geçerlidir.