Amaç: Bu araştırmanın amacı, akut psikiyatri kliniklerinde uygulanan mekanik tespit sayıları ile hastaların tespitte kalma sürelerinin bir yıl içinde gösterdiği değişimi incelemektir. Gereç ve Yöntem: Karşılaştırmalı, kesitsel ve betimleyici nitelikteki bu araştırma, İstanbul ilindeki bir ruh sağlığı hastanesinde, 3 kadın 6 erkek servisinden ve toplam 445 yataktan oluşan akut psikiyatri kliniklerinde gerçekleştirilmiştir. Kasım 2007 ile Ocak 2008 tarihleri arasındaki dönemde akut psikiyatri kliniklerindeki tespit kayıtları incelenmiş, elde edilen bulgularla ilgili hastane yöneticisi ve klinik ekiplere geri bildirimde bulunulmuş ve bir yıl sonra aynı döneme ait tespit kayıtları ile karşılaştırma yapılarak tespit sayı ve sürelerindeki değişim incelenmiştir. Tüm veriler bilgisayar ortamında yüzdelik hesaplamalar, t testi ve ki-kare testi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Akut psikiyatri kliniklerinden, kadın servislerindeki tespit sayısı en yüksek 194 iken erkek servislerinde 112'dir ve kadın servislerinde tespitte kalma süresi erkek servislerine göre daha fazla bulunmuştur. Bir yıl sonra tespit kayıtları tekrar incelendiğinde servislerin toplam tespit sayısının 1014'de n 750'ye ve tespitte kalma süresinin ise ortalama 217.3±203.6 dakikadan 142.3±143.7 dakikaya gerilediği belirlenmiştir. Kadın ve erkek servislerinde tespit sayısı ve sürelerinin 1. ve 2. değerlendirme arasında ki değişimi incelendiğinde anlamlı farklılıklar (p<0.001) saptanmıştır. Sonuç: Akut psikiyatri kliniklerinde uygulanan tespit sayı ve süresinin oldukça yüksek olduğu belirlenmiş, bir yıl sonraki kayıtlarla karşılaştırıldığında tespit sayı ve süresinde azalma olduğu saptanmıştır. Bu azalmada kurum yöneticileri ve klinik ekiplere yapılan geri bildirimlerin de etkili olduğu düşünülmekle beraber etki eden faktörlerin araştırılması gerekmektedir. Sonuç olarak, agresyon yönetimine yönelik çalışmalara önem verilmeli, terapotik ortam oluşturmaya yönelik düzenlemeler arttırılmalı, tespit kullanımının ve sürelerinin azaltılmasına çalışılmalıdır.

Objectives: This study was performed to analyze the use of mechanical restraints and the restraining periods applied in acute psychiatric clinics in a one- [year] period. Methods: This study, which was comparative, cross-sectional and descriptive, was performed in acute psychotic clinics of a psychiatric hospital in Istanbul, which has three female wards, six male wards and a 411 total bed capacity. The restraint records of the psychotic clinics over the period November 2007 to January 2008 were analyzed, and the findings were communicated to the hospital management and clinic teams and compared with the records of the same period the following [year]. The results were analyzed in a computer environment using percentage, chi-square and T tests. Results: The highest number of restrained female patients in the acute psychiatric clinics was 194, whereas the same number for male patients was 112, and the restraining period for female patients was also found to be longer than that of male patients. When the first [year] records were compared to the following [year]'s records, it was seen that the total number of restrained cases dropped from 1,014 to 750 and the average range of the restraining period fell from 217.3±203.6 minutes to 142.3±143.7 minutes. Conclusion: Both the use of restraint and the restraining periods in the acute psychiatric clinics were found to be high, and the figures were observed to decrease the following [year]. It can be expected that the feedback given to the hospital management and clinic teams was effective, but the factors affecting such a decrease should be analyzed. In conclusion, studies towards aggression management should be intensified. Moreover, the patients? environment should be organized in a therapeutic milieu and decreased utilization of restraint and shortened restraining periods should be considered.