Amaç: Bu çalışmanın amacı, genel bir hastanede psikiyatri konsültasyonu istenmiş, intihar girişimi olan ve olmayan, yatarak tedavi gören hastaların anksiyete ve depresyon belirtilerinin Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği ile karşılaştırılmasıdır.

Yöntem: Çalışmaya, Ocak 2005 ile Ocak 2007 tarihleri arasında yaş açısından eşleştirilmiş intihar girişiminde bulunmuş ve bu sebeple Şişli Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde yatarak tedavi altına alınmış 50 hasta ile genel tıbbi durumları sebebiyle yatarak tedavi altına alınmış 50 hasta dahil edilmiştir. Bu çalışmada sosyodemografik form, Hastane Anksiyete ve Depresyon Ölçeği (HAD) ve klinisyen tarafından yapılandırılmış tanı amaçlı Mini-Uluslararası Nöropsikiyatrik Görüşme Metodu (MINI) kullanılmıştır.

Bulgular: İntihar girişimi olanlarda, kontrol grubuyla karşılaştırıldığında geçmiş psikiyatri öyküsü p=0.017, yatarak psikiyatrik tedavi görme p=0.041, aile öyküsü p=0.023, alkol/ madde kullanımı p=0.004 anlamlı olarak daha fazlaydı. İntihar girişimi olan hastalarda gerginlik, anhedoni, korku, mizah yetisinin kaybı, huzursuzluk ve keyifsizlik skorları anlamlı olarak daha yüksekti.

Sonuç: Klinisyenler geçmiş psikiyatrik öykü, aile öyküsü, alkol/madde kullanımı, anhedoni, keyifsizlik, mizah yetisi kaybı, korku, gerginlik, huzursuzluk belirtilerini intihar riski açısından dikkate almalıdırlar. Çalışmadaki bulgular, psikiyatrik değerlendirmenin yanı sıra HAD ölçeğinin intihar riskini belirlemeye yardımcı bir araç olabileceğini göstermiştir.

Objective: The aim of this study was to compare the anxiety and depressive symptoms between the
suicide attempters and non-suicide attempters and to determine the differences in the Hospital Anxiety
and Depression Scale (HADS) items inpatient between the two groups.
Method: The study participants were age-matched 50 suicide attempters who were admitted to Sisli
Etfal Research and Training Hospital, and 50 inpatients who were hospitalized due to their general medical
complaints. The sociodemographic form, the HADS and the Mini-International Neuropsychiatric Interview
(MINI) were administered.
Results: The suicide attempters had significantly higher rate of previous psychiatric history p=0.017,
psychiatric hospitalization p=0.041, family history p=0.023, and alcohol/substance use p=0.004. The suicide
attempters scored significantly higher on tension, anhedonia, fear, loss of humor, restlessness, and lack of
enjoyment.
Conclusions: Clinicians should take into account the presence of previous psychiatric history, family
history, substance/alcohol use, presence of anhedonia, lack of enjoyment, loss of humor, fear, tension
and restlessness. The HADS could be a powerful tool to assess the suicide risk other than psychiatric
evaluation.