Türkiye'de Psikiyatri; 2009;11(2):51-56
Kısa Reaktif Psikoz ve Kısa Psikotik Bozukluk İlk Nöbet Tanısıyla Tedavi Edilmiş Hastaların Uzun Dönemdeki Gidiş ve Sonlanışı
MS Eröz, E Ozan, NE Beyhun, E Deveci, E Soyuçok
Atatürk Üniversitesi Tıp Fakültesi Psikiyatri ABD
Amaç: Kısa Reaktif Psikoz (KRP) ve Kısa Psikotik Bozukluk (KPB) ilk nöbet tanısıyla yatırılarak tedavi edilmiş
hastaların uzun dönemdeki gidiş, sonlanış, tanı değişimi ve ilaç kullanım durumlarını belirlemek.
Gereç ve Yöntem: Yataklı birimimizde 1982-1997 yılları arasında yatan ve kesin taburculuk tanısı ilk nöbet
Kısa Reaktif Psikoz ya da Kısa Psikotik Bozukluk olan hastalar, arşiv taramasıyla belirlendi. Dosyası incelenen
56 hastanın 22’si (39.3%); ulaşılamama, ölmüş olma ve katılmayı istememe gibi nedenlerde değerlendirilemedi.
Kalan 34 hasta (60.7%) ile 16.8±5.4 yıllık süre sonunda yeniden görüşüldü. İki psikiyatrist tarafından
ayrıntılı klinik görüşme ve SCID-I ile güncel değerlendirme yapıldı. Sosyodemografik özellikleri ve kullanmakta
oldukları ilaçlar belirlendi.
Sonuçlar: Değerlendirilen hastalar (n:34) ve izlem dışı kalan hastalarda (n:22) ilk psikotik nöbet sırasındaki
yaş ortalaması ve Kadın/Erkek oranı sırasıyla: 30.6±11.2 ve 19(55.8%) / 15(44.2%)’a karşılık 27.6±11.0
ve 7(31.9%) / 15(68.1%). Değerlendirilen hastaların (n:34) 11’inde (32.3%) tek psikotik nöbet tanısı korunurken,
3 hastada (8.8%) nöbetin yinelediği belirlendi. Tanısı değişen hastaların 8’i (23.5%) Unipolar Depresyon,
7’si (20.6%) Bipolar I Bozukluk, 4’ü (11.8%) Anksiyete Bozukluğu ve 1’i (2.9%) Şizofreni tanısı aldı.
34 hastanın 12’si (35.3%) güncel değerlendirme sırasında, duygudurum dengeleyici, antidepresan ve antipsikotik
ilaçlardan en az birini kullanmaktaydı.
Tartışma: Az sayıda hastayı kapsıyor da olsa, çalışmamız, KRP ve KPB’un, kronik psikozdan çok duygudurum
bozukluğunun öncüsü olabileceğini gösterdi. İlk psikotik nöbetten uzun süre sonra halen psikotrop
kullanıyor olmaları, sonraki dönemde tanı değişimi ve psikiyatrik bozukluk gelişimine yatkınlığın bir göstergesi
olarak değerlendirildi.
Long-Term Outcome of First-Episode Brief Reactive Psychosis and Brief Psychotic Disorder Inpatients
Purpose: To examine the long-term course, prognosis, (in)stability and medication status of first-episode inpatients with the accurate discharge
diagnosis of DSM-IV Brief Psychotic Disorder (BPD) or Brief Reactive Psychosis (BRP) which was its equivalent diagnostic category in DSM-III
and IIIR.
Methods: We examined the clinical records of 56 inpatients, treated between 1982-1997, with the accurate discharge diagnosis of firstepisode
BPD or BRP. We excluded 22 (39.3%) individuals for different reasons: being died, move away, reject to participate. 34 (60.7%) individuals
could be evaluated currently, at an 16.8±5.4 [year]s (median:17.5) follow-up. Two psychiatrists made consensus DSM-IVTR diagnoses,
based on all available information and SCID-I. Sociodemographical features and current medication are evaluated as well.
Results: Age during the first psychotic episode and Female/Male ratio in follow-up vs. excluded patients were: 30,6±11,2 and 19(55,8%) /
15(44,2%) vs. 27,6±11,0 and 7(31,9%) / 15(68,1%) respectively. With current evaluation of follow-up group: 11(32,3%) were diagnosed
with BPD-having only one episode, 3(8,8%) had recurring BPD episodes, 8(23,5%) changed to Unipolar Depression, 7(20,6%) changed to Bipolar
I Disorder, 4(11,8%) changed to Anxiety Disorder and 1(2,9%) diagnosed with Schizophrenic Disorder. 22 (64,7%) of 34 individuals
were not using any psychotropic during current evaluation. But 12 (35,3%) of them were still using at least one of the following psychotropics:
mood stabilizer, antidepressant, antipsychotic.
Conclusions: Long-term outcome of our small sample showed that BPD may be the antecedent of affective disorders rather than chronic
psychosis. Long after the first-episode BPD, current need for psychotropics, seemed to reflect their vulnerability and diagnostic instability.