Amaç: Tüm sağlık çalışanları gibi hemşirelerde de depresyon ve anksiyete gelişme riskinin yüksek olduğu
bilinmektedir. Her iş ortamındaki stress kaynaklarının birbirinden farklı olduğu; iş yerinde maruz kalınan yoğun
ve uzun süreli stresin çalışanlarda çok çeşitli ruhsal ve fiziksel değişikliklere neden olduğu saptanmıştır.
Bireylerin kişisel yaşamlarını, iş yaşamlarından tamamen ayırabilecekleri düşünülemez. Bu nedenle, hemşirelerin
bireysel özelliklerinin (eğitim, medeni durum, fiziksel/ruhsal hastalığı olması, çocuk sahibi olması)
iş ortamlarındaki stresi algılamalarını etkileyebileceği göz önüne alınmalıdır. Hemşirelerin yaşam kaliteleri
bireysel özellikleri kadar iş ortamında maruz kaldıkları stresten de etkilenebilmektedir. Bu çalışmada yoğun
bakım ve yataklı birimde hizmet veren hemşirelerin depresyon ve anksiyete düzeylerinin karşılaştırılması ve
bu iki grubun iş ortamı stress kaynaklarının ve yaşam kalitelerinin araştırılması amaçlanmıştır.
Yöntem: Sosyodemografik verileri toplamak üzere kişisel bilgi formu; iş ortamı stres kaynaklarını belirlemek
üzere yarı-yapılandırılmış veri toplama formu kullanıldı. Anksiyete düzeyleri Spielberger Anksiyete
Ölçeği ile; depresyon düzeyleri Zung Depresyon Ölçeği ile; yaşam kalitesi ise Kısa-Yaşam Kalitesi Ölçeği
(WHOQOL-Bref) ile değerlendirildi. İleri analizde General Linear Model uygulandı.
Bulgular: Çalışmaya 95 hemşire katıldı. Hemşirelerin %46,3’ü yoğun bakımda, %44,2’si yataklı birimlerde
çalışmaktaydı. İki grubun depresyon, aksiyete, yaşam kalitesi puanları ve iş ortamı stres kaynakları arasında
istatistiksel anlamlı fark saptanmadı. Tüm grup ele alındığında, fiziksel hastalığı bulunan hemşirelerin sürekli
ve durumluk anksiyete puanlarının daha yüksek olduğu ve bazı iş ortamı stres kaynaklarının sosyodemografik
özellikler ile ilişkili olduğu saptandı. Depresyon, anksiyete ve yaşam kalitesi alt alan puanları ile iş ortamındaki
stres kaynakları arasındaki ilişki değerlendirildiğinde bazı alanlarda anlamlı farklılıklar saptanmıştır.
Sonuç: Bu çalışmanın sonuçları, yoğun bakım ortamının hemşireler için daha stres verici olmadığını; fiziksel
hastalığı bulunan veya bekar/dul olan hemşirelerin depresyon ve anksiyete geliştirmeye eğilimli olduklarını;
bazı iş ortamı stres kaynaklarının sosyodemografik özellikler ile ilişkili olduğunu; yaşam kalitesinin hem sosdemografik
özelliklerden hem de iş ortamına ait bazı stres kaynaklarından etkilendiğini düşündürmüştür.

Objective: Nurses as well as other health care professionals are at higher risk for depression and anxiety. The source of distress may vary according
to practice area and, severe and prolonged distress culminates serious physiological and psychological disturbances. It is impossible to
expect any individual to separate the working life from their personal lives. It can be considered that, socidemographic characteristics of nurses
(education, marital status, having physical/psychiatric disease and having children) may influence perception of workplace stress. The quality
of life of nurses may be affected by work place stress as well as their individual characteristics. This study aimed to investigate and compare
depression and anxiety levels in nurses who work in intensive care units (ICU) or non-ICU. The study also investigated sources of occupational
stress and quality of life of these two samples.
Method: A personal data collection form and, a semi-structured questionnaire for occupational stressors were used for collecting data. The
Spielberger Anxiety Scale, the Zung Depression Scale, the Quality of Life Questionnaire-Bref Form (WHOQOL-Bref) were used for estimation of
anxiety and depressive symptoms, and the quality of life of the samples. In advanced statistical analysis General Linear Model was used.
Findings: There were 95 nurses included in the study. The 46.3% of nurses were working in ICU and 44.2% of them were working in non-ICUs.
There was no statistically significant difference between the scores of depression, anxiety, quality of life and occupational stressors between
ICU/non-ICU nurses. The evaluation of the groups shows that the nurses who had physical diseases had higher state and trait anxiety scores and
some source of workplace stressor had a relationship with some sociodemografic characteristics. When the depression, anxiety and quality of
life domain’s scores and workplace stressors were evaluated together and statistically significant differences were observed.
Conclusions: In this study, the ICU environment did not appear to be more stressful for nurses and, the nurses with physical disability or who
were divorced/living alone also have a major tendency to depression and anxiety. Some occupational stressors seem to be related with the
sociodemographic variables and the quality of life may be influenced by both individual characteristics and work place stressors.