Psikiyatrinin bir çok alanında olduğu gibi
cinsel işlev bozukluklarında da, elimizdeki en
önemli tanı aracı iyi bir öyküdür. Cinsel sorunları
nedeniyle başvuran çiftlerle ilk oturumda,
her eşle ayrı ayrı görüşmeye özen
gösterilmelidir. Özellikle, geçmiş cinsel
yaşam öyküleri mutlaka yalnızken alınmalı,
bu bilgilerin gizliliğinin diğer eşe karşı da korunacağına dair güvence verilmelidir. Cinsel
sorunları olan kişiler, cinsellik hakkında
konuşmaya alışık değildir ve dağarcıklarında
belirtilerin hatta cinsel organ ve işlevlerini tanımlayacak sözcükler bulunmayabilir. Sıklıkla
?olmadı?, ?başarısız oldum?, ?normal değildi?
gibi tanımlamalarla karşılaşılır. Bunlar, ortada
bir sorun olduğunu gösterir ama sorunun
niteliği hakkında bilgi vermez. Bu aşamada
görüşmecinin bireyin sosyokültürel düzeyine
uygun, ortak bir dil bularak, cinsel işlev aşamalarına ilişkin ayrıntılı sorular sorması gerekir.
İnsanların, cinsel konularda, özellikle
sorunları hakkında, konuşulmasından rahatsızlık, çekingenlik, utanma duymaları doğaldır. Görüşmecinin, cinselliğin de yemek yemek, uyumak kadar doğal ve gerekli olduğu,
çektikleri sıkıntının olağan ve herkes tarafından
yaşanan bir zorluk olduğunu anlatarak
bireyi/çifti rahatlatması, öykü almayı kolaylaştırmaktadır. Görüşmeci cinselliğe geniş
bir açıdan, rahat ve açık bir tavırla yaklaşmalı,
sorun ne olursa olsun, ciddiyetle ele alıp ilgilendiğini ve önemsediğini belli etmelidir. Bireyi
yargılayan bir tutum almamalı, eşler arasında yan tutmamalı, kendi değer yargılarını
bireye/çifte yansıtmamalıdır. Görüşme sırasında basit, net ve anlaşılır konuşmalı, bireyin
cinsellikle ilgili yanlış bilgilerini anında düzeltmeli,
gerektiğinde doğru bilgileri bu aşamadan
başlayarak vermelidir.