Bir kişinin, hedef olarak belirlediği birini güvenliğinden endişe edecek, korku yaratacak şekilde takip etmesine takipçi tacizci (stalking) denir. Burada tacizi uygulayan kişi, mağduru hem fiziksel hemde psikolojik açıdan baskı altına almaktadır. Mağdurda yoğun sıkıntı yoğun sıkıntı, korku ve çaresizlik duygularına sebep olan bu takip davranışının suç olarak tanımlanması çok da eski tarihlere dayanmaktadır. Amerika’da ilk defa 1990 yılında kanunlaşan “ takipçi tacizcilik yasası” zamanla diğer ülkelerde de benzer kanunların kabul edilmesine öncülük etmiştir.Ülkemizde uygulanan ceza kanununda (Türk Ceza Kanunu), takipçi taciz, ayrı bir suç davranışı olarak tanımlanmamış olsa da, bu eylemin içeriğini oluşturan bazı mütecaviz davranışlar ayrı ayrı maddelerde yer almaktadır. Bu yazı, literatürde takipçi taciz konusu ile ilgili yapılan çalışmaları derleyen bir makaledir. Burada, takipçi taciz konusu hem tacizci hem mağdur açısından ele alınıp, bu davranışın özellikleri ile ilgili bilgi vermeyi amaçlamaktadır.

Stalking can be defined as an act of following a person that is previously chosen as a target. This act undoubtedly terrifies the victim and makes him/her safety.The stalker tkes his victims both physicallly and psychologically under his/her control.The act of stalking which makes the victims feel anxious, terrified and desparate was not considered a crime until recently.The “Stalking Act” ammended in 1990 in the United States, was a pioneering step for the other countries on making revisions in their national criminal laws.In the Turkish Criminal Law, stalking is not defined as a separate criminal act, however, some behaviors involved in stalking are mentioned under the categories of various crimes.This paper is a literature review on the act of stalking.The subject is analyzed both from the stalkers’ and the victims’ perspectives in order to present a general idea about the characteristics of this criminal behavior to the readers.