Amaç: Bu çalışmanın amacı Türkiye’de yetişkin nüfusta depresif belirtilerin yaygınlığını belirlemek ve depresyonun sosyo-demografik ve davranışsal değişkenler ile kronik hastalıklarla ilişkisini incelemektir. , Yohane V. A PHIRI4 , ABSTRACT Factors Related to Prevalence of Depression in Türkiye: A Population-Based Study Yöntem: Bu çalışmada 2019 Türkiye Sağlık Araştırması verileri kullanılmıştır. Depresif belirtilerin değerlendirilmesinde ankette yer alan Hasta Sağlık Anketi Depresyon Modülü (PHQ-8) kullanılmıştır. PHQ-8 modülünün teşhis algoritması hesaplanarak, 15 yaş ve üzeri verisi toplanan toplam 17084 kişiden depresif belirtileri olan %6,4’ü seçilmiştir. Ardından depresif belirtileri olmayan 1101 kişi rastgele seçilmiş ve toplamda 2202 kişi örnekleme dahil edilmiştir. Depresif belirtiler ile ilişkili etmenler çok değişkenli lojistik regresyon ile analiz edilmiştir. Bulgular: Yaş ilerledikçe depresif belirtilerin gelişme riski artmıştır. Kadınların depresif belirti bildirme olasılığı erkeklere göre daha fazladır. Eğitim düzeyi, fiziksel aktivite ve evli olmak depresif belirtiler ile negatif olarak ilişkilidir. Ayrıca, sosyal desteğin depresif belirtilere karşı koruyucu bir etmen olduğu gözlemlenmiştir. Kronik hastalığı olanlarda depresif belirti riski anlamlı olarak daha fazladır. Sonuç: Sonuçlar, Türkiye’de noktasal ve yıllık depresif belirtilerin yüksek olduğunu göstermektedir. Bulgular, depresyon ile ilişkili etmenleri araştırmak ve depresyon hızını izlemek için referans oluşturmaktadır. Ayrıca, sağlık kaynaklarının planlamasına ve nüfusun yüksek riskli kesimlerini hedef alan önleyici ve tarama stratejilerinin geliştirilmesinde yardımcı olabilir.

Objective: This study aims to determine the prevalence of depressive symptoms in the adult population in Türkiye and to examine the relationship of depression with socio-demographic and behavioral variables and chronic diseases. Method: This sturdy utilized data from the 2019 Turkey Health Survey. The Patient Health Questionnaire Depression Module (PHQ8) was employed to assess depressive symptoms in the survey. Based on the analysis using the diagnostic algorithm of the PHQ-8, from a total of 17084 people aged 15+ years old who were, we selected 6.4% individuals with depressive symptoms. Then, we randomly selected 1101 individuals without depressive symptoms, comprising of a total of 2202 individuals as the study sample. We assessed the factors associated with depressive symptoms using multivariate logistic regression analyses. Results: The risk of developing depressive symptoms increased with age. Women were more likely to report depressive symptoms. Education, physical activity, and marital status were negatively correlated with reporting depressive symptoms. Further, social support was a protective factor to report depressive symptoms. The presence of chronic diseases was positively associated with depressive symptoms. Conclusion: The results showed that point and annual prevalence of depressive symptoms were high. The findings provide a basis for further studies to explore the factors associated with a higher prevalence of depressive symptoms in Türkiye. Our findings could serve as a reference to monitor depression in the country, as well as help in the planning of health resource and identify high risk segments of the population.