Mevcut bulgular, birçok insanın COVID-19 salgını nedeniyle yüksek düzeyde kaygı, depresyon ve yaşam memnuniyetsizliği yaşadığını göstermektedir. Bununla birlikte, Türkiye’de yeni normalin getirdiği sosyal kısıtlamalar sırasında pandeminin ve yaşam değişikliklerinin etkileri henüz pek incelenmemiştir. Bu çalışmanın amacı, yeni normal döneminde devam eden sosyal kısıtlamalarda yaşam doyumunun kaygı belirtilerinin ve depresif belirtilerin yaygınlığını incelemek, ilişkili faktörlerini ve yordayıcılarını araştırmaktır. Türkiye’de yaşayan 352 katılımcı ile çevrimiçi olarak yürütülen kesitsel bir çalışmadır. Ölçüm aracı olarak Yaygın Kaygı Bozukluğu-7, Hasta Sağlığı Anketi-9 ve Yaşam Memnuniyet Ölçeği kullanılmıştır. Ayrıca sosyodemografik değişkenler ve COVID-19 ile ilgili sorular da cevaplandırılmıştır. Düşük sosyal iletişim ve kısıtlanmış olma duygusunun yaşam memnuniyetsizliğinin, depresif belirtilerin ve kaygı belirtilerinin anlamlı yordayıcıları olduğu gösterilmiştir. Katılımcıların %91,5’i yeni normalin getirdiği sosyal kısıtlamalar sırasında hayatlarından memnun olmadığını belirtmiştir. Ayrıca, katılımcıların yaklaşık yarısının depresif belirtiler (%55,7) ve kaygı belirtileri (%54,3) gösterdiği bulunmuştur. Bu çalışma, sosyal iletişimin psikolojik iyilik halini iyileştirmede anahtar bir faktör olabileceğini öne sürmektedir. Pandeminin halkın ruh sağlığı üzerindeki uzun vadeli etkileri düşünüldüğünde, etkili önleyici tedbirler ve müdahale stratejileri geliştirmek çok önemlidir.

Current findings suggest that many people experience high levels of anxiety, depressive symptoms and life dissatisfaction due to the COVID-19 pandemic. However, the effects of the pandemic and life changes during the new normal of social restrictions in Turkey are yet to be examined. This study aimed to investigate the prevalence, correlates and predictors of life satisfaction, anxiety symptoms, and depressive symptoms during the new normal of ongoing social restrictions. This is a cross-sectional study conducted online with 352 participants living in Turkey. Measures included the Generalized Anxiety Disorder-7, Patient Health Questionnaire-9, and Satisfaction with Life Scales. Sociodemographic variables and questions relating to the COVID-19 were collected. The results showed that low social communication and the sense of being restricted were significant predictors of life dissatisfaction, depressive symptoms and anxiety symptoms. Of the participants, 91.5% were dissatisfied with their lives during the new normal of social restrictions. In addition, nearly half of the participants showed depressive symptoms (55.7%) and anxiety symptoms (54.3%). The present study suggested that social communication might be a key factor to improve psychological wellbeing. Considering the long-term effects of the pandemic on public mental health, developing effective preventive measures and intervention strategies are crucial.