Ergenlikte uyuşturucu bağımlılığının klasik psikanalitik yorumu, bu davranışı 'kimlik krizinin' akıbetlerine ve ödipal nesnelerin yasına cevap veren, erotik bir ikame edicinin semptomatik bir ifadesi olarak görmektedir. Bununla birlikte, ergen uyuşturucu bağımlılarının Rorschach protokolleri ışığında, narsisistik pozisyona yatırım yapmanın ve ödipal yatırımları ve savunma cephaneliğini (defensive arsenal) yürürlüğe koymanın zor olduğuna dair göstergeler vardır. Kendini bir özne olarak inşa etmenin ve kendini diğeriyle olan ilişkide ayırt etmenin zorluğu, depresif ve/veya melankolik özdeşimlerin niteliği ile karmaşıklaşan bir yasın işaretidir: özne nesneden kurtulamaz, düşünme süreci, nesne kaybının acısı altında engellenir ve özellikle kendisiyle özdeşleşmiş kısımları, kendiliğin çöküş düşlemlerini veya depersonalizasyon korkusunu yeniden harekete geçirir. Bu da melankolik veya ağır depresif arka planda, madde bağımlılığı olgularımıza eklenmektedir. Melankolik nesneye bilinçsiz bir şekilde bağlı olan bir parçasından ayrılmış hisseden uyuşturucu bağımlısı, hastalık hali ya da kendine uygun olamadığı için ruhsal bir acı yaşar. Ketlenme ruhsal alanını bir çöle veya kaosa dönüştürür ve 'melankolinin' heyecan verici etkisi, kişinin bedenine yerleşme, kendi sınırlarını bulma ve kendiliğin süreklilik hissini deneyimleme izlenimi verir. Ketlenmenin, ruhsal enerjideki ergenlerin benliğini temelden yoksullaştırdığı gerçeğine rağmen, şizofrenik depersonalizayon kaygısı tarafından zayıflatılan kimlik sınırlarının korunmasında veya tamir edilmesinde hâlâ önemli bir savunma işlevi görmektedir.