Sunulan çalışmanın amacı, benlik yapısıyla ilgili Dengeli Bütünleşme ve Ayırdetme-Ayrışma Modeli’nin temel savlarından hareketle, akademisyenlerin benlik yönelimleri (ilişkililik ve kendileşme) ile iş yaşamına ilişkin (tükenmişlik duygusu, iş doyumu) ve genel esenlikleri (yaşam doyumu ve psikolojik esenlik) arasındaki ilişkide, birbiri ile bağlantılı motivasyonel yönelimlerinin (düşük egosistem, yüksek ekosistem, aşkınlık) ve özşefkat duygularının aracı rolünü öneren bir modeli sınamaktır. Türkiye’de farklı üniversiteler ve bölümlerden 250 akademisyenin gönüllü olarak katıldığı çalışmada Dengeli Bütünleşme ve Ayırdetme-Ayrışma Ölçeği, Ekosistem ve Egosistem Motivasyonları Ölçeği, Aşkınlık Ölçeği, Özşefkat Ölçeği, Maslach Tükenmişlik Envanteri, İş Doyumu Sorusu, Psikolojik Esenlik Ölçeği ve Yaşam Doyumu Ölçeği kullanılmıştır. Önerilen model yol analizleri ile sınanmıştır. Beklendiği doğrultuda, (a) akademisyenlerin benlik yönelimlerinin genel esenliklerini hem doğrudan hem de düşük tükenmişlik düzeyi aracılığıyla yordadığı; (b) ilişkililik yönelimi ile bağlantılı yüksek ekosistem ve kendileşme yönelimi ile bağlantılı düşük egosistem motivasyonları ile beslenen aşkınlık eğilimlerinin yüksek olmasının, akademisyenlerin kendilerine özşefkat ile yaklaşabilmelerini yordadığı; ayrıca (c) ilişkililik ve kendileşme yönelimlerinin, düşük tükenmişlik ve yüksek esenlik düzeyleri üzerindeki doğrudan etkilerinin yanı sıra, yüksek özşefkat düzeylerinin de aracı rol oynadığı ortaya konmuştur. Dengeli benlik yapısının ve bağlantılı motivasyonel ve özşefkat yönelimlerinin, iş ile ilgili ve genel esenlik bakımından önemine işaret eden bulgular, kuramsal ve çalışma yaşamına ilişkin doğurguları çerçevesinde tartışılmaktadır.

The aim of the present study was to test a model, which (based on the Balanced Integration and Differentiation - BID - Model) proposed the mediating roles of motivational and affective orientations (egosystem - ecosystem motivations, self-transcendence, self-compassion) in the links between self-orientations (relatedness, individuation) and job-related (burnout, job satisfaction) as well as general well-being (life satisfaction, psychological well-being). Two-hundred-fifty Turkish academicians were recruited voluntarily. BID Scale, Ecosystem and Egosystem Motivations Scale, Self-Transcendence Scale, Self-Compassion Scale, Maslach Burnout Inventory, a Job Satisfaction Question, Psychological Well-Being Scale, and Satisfaction with Life Scale were used for assessment. The hypothesized model was tested by path analyses. As expected, (a) academicians’ self-orientations predicted their general well-being both directly and indirectly via the mediating role of low burnout; (b) high ecosystem motivation, associated with relatedness, and low egosystem motivation, associated with individuation, predicted high self-transcendence, which in turn, predicted high self-compassion; (c) relatedness and individuation predicted low burnout and high well-being not only directly but also indirectly via the mediating role of self-compassion. Results, pointing to the importance of a balanced self-construction, and the associated motivational and self-compassionate orientations for the well-being of academicians, are discussed in terms of their theoretical and work-related implications.