Koronavirüs 2019 (COVID-19) pandemisi, yalnızca virüsün değil, beraberinde korku, endişe ve depresyonun da sal gınına neden olmuştur. Bu süreçte, yoğun stres altında ve yüksek riskli koşullarda, çalışmaya devam eden sağlık çalı şanları, koronavirüsün kendilerine ve yakınlarına bulaşma olasılığı nedeniyle fazladan bir zihinsel yük hissetmektedir. Bu çalışmada, Türkiye’de koronavirüs salgınının erken evresinde sağlık çalışanlarının kaygı düzeylerinin belirlenmesi, sağlık çalışanı olan ve olmayan meslek gruplarının kaygı düzeylerinin karşılaştırılması ve kaygının ve hastalığı önleyici davranışlara uyumun yordayıcılarının araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla, üniversite mezunlarına e-posta ve sosyal medya grupları aracılığıyla ulaşılarak çevrimiçi anket linki paylaşılmıştır. Farklı meslek gruplarından toplam 1541 katılımcıya ulaşılmış; bu kişilerin 1389’u analize dahil edilmiştir. Analiz sonucunda; yaş, cinsiyet, çocuk sahibi olma, aile üyelerine COVID-19’u bulaştırma kaygısı ve COVID-19’a ilişkin çaresizlik hissi kaygının yordayıcıları olarak bulunurken; çaresizlik hissinin kaygının en güçlü yordayıcısı olduğu görülmüştür. Bunun yanı sıra, sağlık çalışanı ol manın, salgının erken evresinde kaygı için bir risk faktörü olmadığı; ancak işe devam durumunun, aileye COVID-19’u bulaştırma kaygısının ve COVID-19’a ilişkin bilgi düzeyinin hastalığa karşı koruyucu tedbirlere uyumu yordadığı be lirlenmiştir. Bulguların, salgının başından itibaren kaygının risk faktörlerinin belirlenmesi ve koruyucu ve/veya tedavi edici psikolojik sağlık hizmetlerinin gelişmesine katkı sağlaması açısından önemli olduğu düşünülmektedir.

The Coronavirus 2019 (COVID-19) pandemic has also caused an epidemic of anxiety among people. During this period, the healthcare professionals who continue to work under intense stress could feel an additional mental burden due to high-risk conditions and the possibility of COVID-19 transmission. In this study, it was aimed to determine the anxiety levels of healthcare professionals, compare the anxiety levels of healthcare and non-healthcare professionals, and investi gate the predictors of compliance with the anxiety and disease preventive behaviors, in the early stage of pandemic. The participants were reached via e-mail and social media groups of university graduates and an online survey link was shared with them. The study was carried out with 1541 participants from different professions; among these participants 1389 of them were included in the analysis. From the results, the predictors of anxiety were found as age, gender, having children, anxiety for infecting family members, and feeling of desperation towards COVID-19. The feeling of desperation revealed the strongest prediction, but being a healthcare professional was not a risk factor for anxiety in early stage of pandemic. Moreover, work attendance status, anxiety for infecting family members, and level of knowledge were revealed as pre dictors of compliance with preventive behaviors. In conclusion, to contribute the development of preventive or curative mental health services, it is important to determine the risk factors of anxiety from the beginning of the outbreak.