Amaç: Çalışmanın amacı, bağlanmayı çeşitli boyutlarıyla ölçen, özgün bir ölçek geliştirmektir. Yöntem: Çalışma altı aşamada tamamlanmıştır. İlk olarak; bağlanma ile ilgili alanyazın ve ölçme araçları araştırılmış, madde havuzu oluşturularak maddelerin anlaşılırlığı ile maddelerin yüzeysel geçerliği 20 kişilik bir hakem grubunda incelenmiştir. Taslak ölçek 307 kişilik bir örneklemde, kriter ölçümü olarak Kısa Semptom Envanteri ile birlikte uygulanmış, faktör analizleri ile madde seçimleri tamamlanmış, 33 maddelik ölçeğe, “Bağlanma Temelli Zihinsel Temsiller Ölçeği” (BTZTÖ) adı verilmiştir. Sonraki aşamada, BTZTÖ’nin, 407 kişilik bir örneklemde yeni kriter ölçümleriyle birlikte (Yakın İlişkiler Yaşantı Envanteri, Anne Babaya Bağlanma Ölçeği, UCLA Yalnızlık Ölçeği, Stres Belirtileri Ölçeği) geçerlik ve güvenilirliği incelenmiş, 60 kişilik yeni bir örneklemde ise test-tekrar-test uygulaması yapılmıştır. Sonrasında ölçek, eklenen 7 yeni maddeyle birlikte 283 kişilik yeni bir örneklemde incelenmiştir. Oluşan 40 maddelik ölçeğin, bu kez maddeleri karışık sırayla yazılarak 264 kişilik yeni bir örneklemde açımlayıcı ve doğrulayıcı faktör analizleri tekrar yapılmıştır. Bulgular: Ölçeğin altı boyutlu bir yapısı olup, boyutların güvenirlik katsayılarının 0,72 ile 0,86 arasında değiştiği görülmüştür. Bu altboyutlar kendi aralarında gruplanarak, “Güvenli Bağlanma” ve “Güvensiz Bağlanma” olarak da değerlendirilebilir. Sonuç: BTZTÖ’nin Türk kültürü için, bağlanma olgusunu çeşitli boyutlarıyla geçerli ve güvenilir bir şekilde ölçtüğü ileri sürülebilir.

Objective: The goal of this study is to develop a new assessment tool to measure attachment. Method: The study consisted of six stages. Initially, in order to develo an itm pool, the current attachment literature and measuring tools were examined. The clarity of the items and the face validity were evaluated with a group of 20 ‘judges’. The draft scale was given to 307 individuals, using the Brief Symptom Inventory as a criterion measure. Selection of the items was completed with factor analyses, and the resulting 33 item scale was named, “Attachment-Based Mental Representation Scale” (ABMRS). Later, with a sample of 407 individuals, the reliability and validity analyses of this 33item scale were conducted, using different criteria measures namely, Experiences in Close Relationships Inventory, The Parental Bonding Instrument, UCLA Loneliness Scale, Stress Audit Scale. Then, the test-retest reliability was investigated with a new sample of 60 individuals. With the addition of 7 more items, the Scale was administred to 283 people to investigate the psychometric properties. Lastly, the new 40-item Scale, with the items written in a mixed order, was applied to a different sample of 264 participants, and exploratory and confirmatory factor analyses were conducted. Results: The scale has a six-dimensional structure, and it has been observed that the reliability coefficients of the dimensions vary between 0.72 and 0.86. These sub-dimensions can be grouped together and evaluated as “Secure Attachment” and “Insecure Attachment”. Conclusion: It can be argued that the ABMRS validly and reliably measures the attachment phenomenon with various dimensions for Turkish culture.