Türk Psikiyatri Dergisi; 2023;34(2):110-117
Ruh Sağlığı İyileşme Ölçeği’nin Türkçe Formunun Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması
R Yüksel, H Arslantaş, F Dereboy , M Kızılkaya, S İnalkaç
Aydın Adnan Menderes Üniversitesi, Aydın
Amaç: Bu çalışmada Ruh Sağlığı İyileşme Ölçeği (RSİÖ) Türkçeye
çevrilerek geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Araştırmanın örneklemini bir devlet hastanesi ve bir
üniversite hastanesinin psikiyatri poliklinik ve kliniklerinde tedavilerini
sürdürmekte olan toplam 343 kişi oluşturmuştur. Hastalara RSİÖ
yanında Öznel İyileşmeyi Değerlendirme Ölçeği (ÖzİDÖ), Psikolojik
İyi Oluş Ölçeği (PİOÖ), Duygusal Yeme Ölçeği (DYÖ) ve Ruhsal
Hastalıklarda İçselleştirilmiş Damgalanma Ölçeği (RHİDÖ)
uygulanmıştır.
Bulgular: Hastaların Ruh Sağlığı İyileşme Ölçeği puan ortalamasının
31,66±10,02 arasında olduğu bulunmuştur. Açımlayıcı faktör analizi,
ölçek puanlarının gösterdiği toplam varyansın %64’ünü açıklayan tek
faktörlü bir yapı önermiştir. Düzeltilmiş madde-toplam korelasyon
katsayıları bütün maddeler için 0,60 düzeyinin üzerinde hesaplanmıştır.
Ölçeğin Cronbach Alfa iç tutarlık katsayısı 0,94 olarak bulunmuştur.
RSİÖ; PİOÖ ile yüksek düzeyde pozitif yönde (r=0,695; p<0,001),
ÖzİDÖ ile yüksek düzeyde pozitif yönde (r=0,732; p<0,001), RHİDÖ
ile yüksek düzeyde negatif yönde (r=-0,696; p<0,001) korelasyon
göstermiş olup; DYÖ ile herhangi bir korelasyon göstermemiştir (r=-
0,021; p=0,703).
Sonuç: Ruh Sağlığı İyileşme Ölçeği Türkçe formunun iç tutarlılığının
yüksek bulunması hem güvenirliğini hem de kurultu geçerliğini
destekleyen bir bulgu olarak yorumlanmıştır. Verilerimiz, RSİÖ’nün
Türkçe formunun hastaların ruh sağlığı iyileşme eğilimlerini
değerlendirmek konusundaki geçerliğini destekleyen kanıtlar sağlamıştır.
Validity and Reliability Study of Mental Health Recovery Measure’s Turkish Version
Objective: The present study aims to translate into Turkish and
investigate the validity and reliability of the Mental Health Recovery
Measure (MHRM).
Method: The sample consisted of 343 outpatients - and in-patients
under treatment for a variety of psychiatric diagnoses at a state hospital
and a university research hospital. The MHRM along with the
Subjective Recovery Assessment Scale (SRAS), Psychological Well Being
Scale (PWBS), Emotional Eating Scale (EES), and The Internalized
Stigma of Mental Illness Scale (ISMI).
Results: The mean MHRM total score was estimated at 31.66
(sd=10.02). Exploratory factor analysis revealed one single robust
factor explaining 64% of the variance of the total scores. Alpha internal
consistency coefficient was calculated as 0.94 and corrected item-total
correlation coefficients were entirely above 0.60. The MHRM scores
showed positive and strong correlations with the PWBS (r=0.695;
p<0.001) and SRAS (r=0.732; p<0.001), negative and strong correlation
with the ISMI (r=-0.696; p<0.001) and no correlation with the EES
scores (r=-0.021; p=0.703).
Conclusion: Our data provides initial evidence supporting the validity
and reliability of the Turkish MHRM in evaluating the tendency for
recovery of mental health consumers for clinical and research purposes.
Further studies addressing psychometric properties of the scale are
warranted.