Psikanalizde sınır durumlar, beyaz psikoz gibi farklı isimlerle anılan fakat ruhsal işleyiş açısından oldukça benzer bir tanımda buluşan kavramlar karşısında Lacan, psikoz ve nevroz kategorileri arasında ayrıca bir yapı tanımlamasa dahi paranoid yapılanmaya dair açıklamaları bu ruhsal işleyişi nevroza yaklaştırmıştır diyebiliriz. Ona göre nevrotik yapılanmada -dışa vurulan bir tepki olarak düşünebileceğimizsemptom, yaşanan travmatik18 deneyim temsilinin bilinçdışından bir sapma ile dönmesi şeklinde ortaya çıkıyorken daha kırılgan ve bastırmanın işlemediği bir ruhsal yapı olan paranoidlerde bilinçdışı sapma yerini; deneyimin ve buna bağlı temsillerin adeta donmasına, tutulmasına (verhaltung) bırakmaktadır. Kretschmer, ?verhaltung? kavramıyla canlı içruhsal bir aktivite ve kusurlu bir davranış kapasitesiyle birlikte aşırı duygusal temsil gruplarının bilinçli tutulumu olduğunu belirtir ve bu ruhsal mekanizmayı kullanan grubu ?duyarlı? olarak adlandırır (akt. Quinet, 2020). Bu kişilerin aynı zamanda duygusal uyaranlar karşısında etkilenme kapasitelerinin oldukça yüksek olduğu ve davranışlarını düzene koymakta zorlandıklarından davranış kusuruna yatkın oldukları bildirilmektedir. Duyarlı olan bu kişiler travmatik olay anında afektif olarak deşarj olmayı verhaltung sebebiyle başaramazlar ve bu olayın temsilleri donuk bir an olarak ruhsallıkta tutulur. Lacan?a göreyse duygusal olarak her zorlantılı karşılaşmada donmuş olan travmatik olayın temsili ve ona bağlı nahoş afektif durum bilinçte durmadan yeniden üretilir ve sahnenlemeye çalışılır. Bu da özellikle Rorschach Testi?nde travmatik olanın her yeni kartta sahnelemeyle getirilmesi ve -paranoide özgübir olma tutkusuna ilişkin ben ve öteki arasındaki ayrımın silikleşmesi gibi bir görüngüye yol açabilir.