Durmaz ve ark.’nın tek bir merkezli üç aylık bir gözlem süresi boyunca inceledikleri SARS-CoV-2’ye bağlı Guillain-Barré sendromu (GBS) olan 13 hastanın klinik özelliklerine ilişkin çalışmayı ilgiyle okuduk (1). Bu çalışmada SARS-CoV-2’ye bağlı GBS hastalarının %91’inde akciğer tutulumu olduğu ve deney grubunda mekanik ventilasyon ihtiyacının komorbidite sayısı ile ilişkili olduğu bulunmuştur (1). Özellikle komorbiditeler de mevcut olduğu takdirde COVID-19 ile ilişkili GBS’li hastalarda, COVID-19 ile ilişkili olmayan GBS’li hastalara göre hastalığın daha şiddetli bir seyir izlediği sonucuna varılmıştır (1). Çalışma ilgi çekici olmakla birlikte üzerine düşünülmesi gereken bazı endişeleri de beraberinde getirmektedir. SARS-CoV-2 ile ilişkili GBS seyrinin SARS-CoV-2 ile ilişkili olmayan GBS’den daha şiddetli olduğu yönündeki sonuca katılmıyoruz (1). Gruplardaki kişi sayısı (SARS-CoV-2 ile ilişkili GBS (n=13) ve SARS-CoV-2 ile ilişkili olmayan GBS (n=7)) bu nebze geniş çaplı sonuçlar ortaya koyabilecek karşılaştırmalar yapmak için oldukça azdır. Ayrıca şiddetli veya kritik seyreden COVID-19 hastalarında, hafif seyreden COVID-19 hastalarına göre daha fazla nörolojik komplikasyon görüldüğü fikrini paylaşmıyoruz (1). Çalışmanın amacı GBS’li grupları karşılaştırmaktır. Çalışma, COVID-19 hasta grubundaki nörolojik komplikasyonların sayısını belirlemeyi amaçlamamıştır. Aynı zamanda komorbidite sayısı ve mekanik ventilasyon ihtiyacı arasında pozitif bir ilişki olduğu düşüncesine de katılmıyoruz (1). Çalışmaya dâhil edilen hastaların yalnızca 13’ünde mekanik ventilasyon ihtiyacı gözlenmiştir (1). Öne sürülen verilerle bu denli genelleyici sonuçlar elde edilmesi mümkün değildir. Çalışmanın kısıtlılıklarından biri, iki grup için de beyin-omurilik sıvısı (BOS) test sonuçlarının çalışmaya dahil edilmemiş olmasıdır (1). Kaç hastada albuminositolojik dissosiasyon gözlemlendiği ve BOS’ta sitokin, kemokin, glial faktör veya 14–3–3 ölçülüp ölçülmediğinin bilinmesi gerekmektedir. Ayrıca bu 13 hastanın herhangi birinin BOS’unda RT-PCR pozitifliği olup olmadığı da belirtilmemiştir. Bir diğer kısıtlılık ise çalışmaya dâhil edilme kriterlerinin COVID-19’un başlangıcından altı hafta sonrasına kadar GBS gelişen hastaları da

We read with interest the article by Durmaz et al. about the clinical characteristics of 13 patients with SARS-CoV-2 related Guillain-Barre syndrome (GBS) collected in a single center during an observational period of three months (1). It was found that 91% of the SARS-CoV-2 related GBS patients had lung involvement and that the need for mechanical ventilation correlated with the number of comorbidities in the verum group (1). It was concluded that patients with COVID-19 related GBS have a more severe course than patients with non-COVID-19 related GBS, particularly if these patients have comorbidities (1). The study is appealing but raises concerns that warrant further discussion. We disagree with the conclusion that SARS-CoV-2 related GBS has a more severe course than non-SARS-CoV-2 related GBS (1). The group sizes are too small (SARS-CoV-2 related GBS (n=13) and non-SARS-CoV-2 related GBS (n=7)) to make comparisons that result in such general conclusions. We also disagree with the highlight statement that patients with severe or critical COVID-19 have a higher number of neurological complications than those with mild COVID-19 (1). The aim of the study was to compare the cohorts with GBS. The study did not intend to count the number of neurological complications in cohort of COVID-19 patients. We further disagree with the highlight statement that the number of comorbidities positively correlates with the need for mechanical ventilation (1). Only three of the 13 included patients required mechanical ventilation (1). The provided data do not allow such generalizing conclusions to be drawn. A limitation of the study is that results of cerebrospinal fluid (CSF) exams were not provided in either group (1). We should know how many had dissociation cyto-albuminique and whether they had cytokines, chemokines, glial factors, or 14–3–3 measured in the CSF. It is also not mentioned whether RT-PCR was positive in the CSF of any of the 13 patients. A further limitation is that the inclusion criteria allowed the inclusion of patients whose GBS developed up to six weeks after the onset of COVID-19. It is highly questionable whether there is a causal relation