Klinik Psikiyatri Dergisi; 2022;25(4):356-365
Yaşlı bireylerde dikkat eksikliği ve hiperaktivite bozukluğu: Prevalans ve klinik özellikler
ŞŞ Güzelbaba, L Tamam, ME Demirkol, Z Namlı, MO Karaytuğ, C Yeşiloğlu
Ömer Halisdemir Üniversitesi, Niğde
Amaç: Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) yaşlılarda çocuk ve genç erişkinlerden farklı bulgularla karşımıza çıkmaktadır. İleri yaşlarda tanı atlanmakta ya da yanlış tanılar nedeniyle hastalar çoklu ilaç kullanımına maruz kalmaktadır. Bu durum işlevsellikte bozulmaya ve mali yüke neden olmaktadır. Çalışmamız yaşlılarda DEHB sıklığını ve klinik özelliklerini belirlemeyi amaçlamaktadır. Yöntem: Çalışmanın örneklemini psikiyatri polikliniğine tedavi amacıyla başvuran 65 yaş ve üzeri 70 hasta (klinik örneklem) ve hastalar ile benzer sosyodemografik özellikler gösteren 70 sağlıklı kontrol oluşturmaktadır. DEHB tanısı klinik görüşme, aile görüşmesi ve Wender Utah Derecelendirme Ölçeği (WUDÖ), Erişkin DEHB Özbildirim Ölçeği (ASRS) uygulamaları ile konuldu. Ek tanıların belirlenmesinde DSM-5 Yapılandırılmış Klinik Görüşmesi-Klinik Versiyonu (SCID-5-CV), dürtüselliğin değerlendirilmesinde Barratt Dürtüsellik Ölçeği (BDÖ11) kullanıldı. Bulgular: Klinik örneklemde DEHB prevalansı çocukluk çağında %26, erişkin dönemde %11’dir. Kontrol grubunda çocukluk çağı DEHB (ÇDEHB) prevalansı %4.2’dir ve erişkin dönemde DEHB (E-DEHB) tanısı saptanmadı. Klinik örneklemde EDEHB tanısı olanların olmayanlara göre BDÖ-11- motor dürtüsellik alt ölçek puanı anlamlı derecede yüksekti (p=0.04). Klinik örneklemde BDÖ-11-toplam ve tüm alt ölçek puanları Ç-DEHB tanısı alanlarda almayanlara göre anlamlı derecede yüksekti (p
Attention deficit hyperactivity disorder in elderly individuals: Prevalence and clinical features
Objective: Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD)’s clinical appearance of the older adults is different from that of children and young adults. The diagnosis is generally missed in older ages or patients are exposed to polypharmacy due to misdiagnoses. This situation causes deterioration in functionality and financial burden. Our study aims to determine the frequency and clinical features of ADHD in the elderly. Method: We included 70 individuals aged 65 and over, who admission in our outpatient clinic as the clinical sample, and 70 healthy volunteers as the control group who had similar sociodemographic characteristics with the clinical sample. We diagnosed ADHD with Wender Utah Rating Scale (WURS) and Adult ADHD Self-Report Scale (ASRS) scores, family interviews, and psychiatric interviews. We used DSM5 Structured Clinical Interview-Clinical Version (SCID5-CV) to identify additional diagnoses and Barratt Impulsivity Scale (BDI-11) to evaluate impulsivity. Results: The prevalence of childhood ADHD (CADHD) was 26%, and adult ADHD (A-ADHD) was 11% among the clinical sample. The prevalence of C-ADHD was %4.2, and there was no A-ADHD in the control group. The BIS-11-motor subscale score was significantly higher in those with A-ADHD than those without in the clinical sample (p=0.04). The BIS-11-total and all subscale scores were significantly higher with C-ADHD than those without C-ADHD in the clinical sample (p