Amaç: Sosyal fobi (SF), Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) ile en sık birliktelik gösteren anksiyete bozukluklarındandır. Sosyal fobide ve DEHB’de aile tutumları ve bağlanma özellikleri açısından çeşitli farklılıklar olduğu bilinmektedir. Bu araştırmada, DEHB-sosyal fobi birlikteliğinde, çocuk ve ebeveyn bağlanma stili, ebeveyn tutumları açısından bir fark olup olmadığı incelenmiştir. Yöntem: DEHB tanısı konmuş 66 çocuk ve ergen araştırmaya dahil edilmiştir. Hastaların tanıları ve komorbid bozuklukları Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme ÇizelgesiŞimdi ve Yaşam Boyu Şekli-DSM-5 Kasım 2016 -Türkçe Uyarlaması (ÇDŞG-ŞY-DSM-5-T) ile değerlendirilmiştir. Sosyodemografik ve klinik veriler kaydedilmiş, sosyoekonomik düzey Hollingshead Redlich Ölçeği (HRÖ) ile derecelendirilmiştir. Erişkin Bağlanma Biçimi Ölçeği (EBBÖ), Anne Baba Tutum Ölçeği (ABTÖ) ebeveynler tarafından doldurulmuştur. Hastalar da Kerns Güvenli Bağlanma Ölçeğini (KGBÖ) doldurmuşlardır. Sadece SF eştanısı olamayn DEHB hasta grubu ile DEHB-sosyal fobi komorbiditesi olan hasta grubu değerlendirmede kullanılan ölçek skorları ve sosyodemografik, klinik veriler açısından karşılaştırılmıştır. Bulgular: DEHB-sosyal fobi birlikteliği olan grup ile SF eş tanısı olmayan DEHB grubu arasında yaş, cinsiyet, sosyoekonomik düzey, aile yapısı, ailede tanılı psikiyatrik hastalık bulunması açısından fark bulunmamıştır (p>0,05). DEHB dikkatsizlik alt tipi (p=0,05) ve ek psikiyatrik tanı alma sıklığı (p=0,00) sosyal fobi birlikteliği olan grupta daha sık bulunmuştur. Ayrıca, hastaların ve ebeveynlerin bağlanma stili veya ebeveyn tutumları açısından gruplar arasında bir farklılık bulunmamıştır (p>0,05). Sonuç: DEHB ile sosyal fobi komorbiditesinin oluşumunda ebeveyn tutumları ve bağlanma biçiminden ziyade biyolojik bir yatkınlık söz konusu olabilir. Klinisyenler DEHB hastalarını değerlendirirken ve tedavi planlarken, bu biyolojik farklılığı gözeterek ve diğer çevresel etkenleri de değerlendirerek karar vermelidir.

Objective: Social phobia (SP) is one the commonest of comorbid anxiety disorders seen with ADHD. It is also known that Social phobia and ADHD patients have some differences in parental attitudes and attachment styles. We aimed to investigate the effects attachment status and parental attitudes in ADHD-social phobia comorbidity. Method: 66 children and adolescents with ADHD were included for the study. the Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia for School-Age Children-Present and Lifetime Version, DSM-5 November 2016-Turkish Adaptation (KSADS-PL-DSM5-T) was used for evaluating diagnosis. Socioeconomic status (SES) was scored with Hollingshead Redlich Scale. Sosyodemografic and clinical data were recorded. Adult Attachment Scale (AAS) and Parental Attitudes Research Instrument (PARI) were completed by the parents. The patients filled Kerns Security Scale (KSS). We compared the ADHD patients with and without SAD comorbidity in terms of scales used and sociodemographic-clinical variables. Results: There were no differences between ADHD + SP group and ADHD without SP group in terms of age, gender, SES, family structure and family history of diagnosed psychiatric disease (p>0.05). Rate of inattentive subtype of ADHD (p=0.05) and comorbid psychiatric disease frequency (p=0.00) was higher in ADHD+SP group compared to ADHD without social phobia group. However, the groups did not differ according to their attachment styles, their parent’s attachment styles and parental attitudes (p>0.05). Conclusion: Parental attitudes and attachment styles may not play a role in the development of SP comorbidity in children and adolescents with ADHD. Other biological and environmental factors should be kept in mind when evaluating and treating children with ADHD who have SP. Biological treatments and individualized interventions such as CBT may be chosen as a first line treatment rather than psychotherapies targeting attachment and parenting styles in those children.