Bu makale, zevk veren bir işkencenin vektörü haline gelen iş nesnesi ve özne arasındaki ıstırabın erotikleştirilmesinin işlevini sorgulayarak, öznenin iş ile ilişkisini incelemeyi önermektedir. Psikanalitik psikoterapide 5 yıl boyunca takip edilen ve işine bağımlı olarak tanımlayabileceğimiz bir hastanın klinik olgusuna dayanarak bir rapor sunan bu makalede, işin psikodinamiği (Dejours, 1992, 2003) Paul Denis'in (1997) tatmin ve hakimiyet üzerine çalışmaları perspektifinden ele alınmıştır. Bu nedenle, çalışma ilişkisinin yıkıcı ve mahrem sapkınlığının altında yatan süreçler klinik olarak gösterilmiştir: direnç ve zevke hizmet eden acı çekme arasındaki, dürtüsel hiyerarşi (araçlar ve hedef arasındaki) tekrarlama zorlantısının lehine tersine döndürülmüştür.

This article offers to reconsider the relationship to work that one can develop to the point that it impacts the intimate sphere. To do so, we question the role of the sexualisation of the suffering between subject and object of a work/job that has become the vector of an enjoyable torment. We will focus on the clinical case of a patient who is being treated in psychoanalytical psychotherapy (she started the therapy 5 years ago). This patient maintains a relationship to her work that could be defined as ?addictive?. Our approach will be to use the psychodynamics of work (Dejours, 1992, 2003) in perspective of Paul Denis?s work on satisfaction and influence (1997). Therefore, we will clinically illustrate the process inherent in the subversive and intimate perversion of the relationship to work: between resistance and suffering serving a satisfaction for which the relations of impulsive subordination (between means and goal) have been inverted to the benefit of a repetitive compulsion.