Amaç. Bu çalışma; terapist ve danışanın özellikleri, terapötik' ittifakın oluşumu ve terapi süreci arasındaki ilişkiyi ve ilişkinin etkenlerini incelemiştir. Odak noktası, danışanın bakış açısı alma (örneğin, Kişilerarası Merkezsizleşme) yeteneği olmuştur. Yöntem. Katılımcılar (S=47) uzman kliniklerde terapi gören danışanlardan oluşmaktadır. Danışan Merkezsizleşmesi öngörüşme seansının ardından değerlendirmeye tabi tutulmuştur. Psikodinamik (PDT) ve bilişsel davranış (CBT) teknikleri ile değerlendirme ise 3-5 terapi seansının ardından hem terapistler hem danışanlardan toplanmıştır. Sonuçlar. Başkalarının bakış açılarını dahilen temsil edebilme yetisi tükenmiş danışanlar terapistlerinden daha düşük ittifak sonuçları vermişlerdir. Danışan ittifak dereceleri PDT ve CBT teknikleriyle ilintilidir; terapistlerin ittifakı ise terapistlerin PDT teknikleri derecesinden etkilenmiştir. Danışanın eğitim durumu, terapistin cinsiyeti ve deneyimi dikkate değer biçimde danışanı ve terapi süresince terapistin derecesini etkilemiştir. Çıkarımlar. Bulgular, Merkezsizleşmenin ittifak kurma üzerinde potansiyel etkisini ve doğru terapi tekniklerini seçmede önemli bir değerlendirme aracı olduğunu ortaya koymuştur. Terapi uygulamaları için ilerideki bulgular da değerlendirilecektir.

Objective. This study explored influences on and relationships between the process of therapy, the formation of a therapeutic alliance, and characteristics of both clients and therapists. Focus was given to a client's ability to engage in perspective-taking (i.e., Interpersonal Decentering). Method. Participants (N = 47) were clients receiving therapy services in a graduate training clinic. Client Decentering was assessed shortly after an intake session, and alliance and process measures of the frequency of psychodynamic (PDT) and cognutee behavioral (CBT) techniques were collected after 3-5 therapy sessions from both clients and therapists. Results. Clients with diminished ability to internally represent the perspective of others report lower alliance scores than their therapists. Client alliance ratings were related to client’s ratings of PDT and CBT techniques; therapist alliance was influenced by the therapist’s rating of PDT techniques. Client education and therapist gender and experience significantly affected client and therapist ratings of therapy process. Conclusions. Findings suggest Decentering should serve as an assessment tool to chooses the appropriate selection of therapy techniques, and as a potential influence on alliance formation. Further implications for therapy practice are discussed.