Ergenlerde görülen kendine zarar verme davranışı olan yaralamalar tanıdıktır. Burada böyle bir davranışla, 'sınırları' test etme ile kendini gösteren ergenlik sürecinin ilişkisi özellikle sorgulanır. Bedeni kapsayan zarf üzerine yapılan yatırım burada açıkta önceliklidir. Yaralamaya bavpurma, yırtılmış bir beden imajı aracılığıyla, farklı soruları ortaya koyar: içsel/dışsal alan (sınır) farkı, uyarı kalkanı çalışmasına bağlı beden aracılığıyla değişme(échange) özelliği, beden yüzeyi üzerinde bulunan ifade etme ve çizme olanağı ve sınırlar sayesinde olabilecek kapsayıcılık (contenance). Bütün bu işlevler D. Anzieu tarafından 'deri benliği' kavramı üzerinden ifade edilmiştir. Kendine zarar veren bir ergenin klinikteki projektif protokolü üzerinden, içinde bulunduğu bedensel yüzeye olan bu yatırımın özelliklerini ele almaya çalışacağız. Bunu, hassasiyetlerinin yanında aynı zamanda gelişmekte olan kaynaklarını ele alarak yapacağız.

We all know that an increasing number of adolescents self-harm, as in scarring. Withstanding the fact that adolescence is known for the strength of its co-called "testing the limits/frontier-testing" behaviours, the issue raised here is of the specific nature of the relationship maintained between such behaviour and the adolescence process. Sey-harm is explicitly favoured there. Through the image of a lacerated body, resorting to scarring raises the following issues: of the differentiation between internal/external space (frontier); of the modalities of exchange that take place through the medium of the body and related to the barrier-excitment process; of the bearing made possible thanks to the limit and to the possible printing-representing option found on the body surface. Modalities described by D. Anzieu as set onto the skin-ego. Based on clinical projective results of adolescents who self-harm, we shall try to draw out the characteristics of this investment of the body surface, both in the weaknesses and in the elaborative resources it reveals.