Bu yazı çocuklarda sınır patolojilerin fenomenolojisi, risk etlenleri ve sonuçları hakkında literatürü sunmaktadır. “Borderline Kişilik Bozukluğu” süregiden gelişimsel değişimlerden ötürü 18 yaşından küçük hastalara konulan bir tanı değildir. Ancak, Roger Mises belirli savunma mekanizmaları ve patolojik içselleştirilmiş nesne  ilişkileri (ör: yarılma, yansıtmalı özdeşim gibi) olan bir grup hastayı tanımlamak için “çocukluk döneminde borderline patolojileri” kavramını ortaya koymuştur. Bu çocuklar, işlevsellik, duygulanım, duygudurum ve kişilerarası ilişkilerde belirgin tutarsızlık; bunların yanı sıra genellikle yıkıcı davranış problemlerinin farklı birleşimleri, depresif endişe ve bilişsel belirtiler gösterirler. Bu çocuklarla sürdürülen takip çalışmaları, bu çocukların sadece belirgin olarak borderline kişilik bozukluğu değil, geniş aralıkta farklı kişilik bozuklukları geliştirme eğilimi göstermektedirler. Çocuklardaki sınır patolojilerin yüksek riskteki çocukların grubunu tanımlayabileceğini ve sonuçta bizim erken müdahaleye ilişkin yaklaşımımızı yönlendirebilir.

Psychosomatic pathologies such as chronic pain is taken into consideration within the context of limit pathologies, which are mostly determined and have complex functions. By this reason the chronic pain patients who are diagnosed as fibromyalgia are evaluated by the help of projective tests for a better understanding of their psychic world. The demand for support from the clinician, the defeciency of containing function of the skin ego, the lack of early object relations, fragility in narcissism and the anxiety concerning the object loss, represent the fragility of borders. While depressive affection continues to exist strongly despite the hypomanic defenses, the experience of pain maintains to sensitize some; as a result fragility of borders joins with the pain experiences in soma.