Kanser tanısı almış bir çocuğa sahip olmanın anneler üzerinde muazzam etkileri vardır. Genelde anneler duygularını “bir parçamı kaybediyormuşum gibi” şeklinde tanımlarlar. Bu travmatik deneyimin annelerin psikolojileri üzerindeki etkilerini anlamak için kendilik/kendilik bütünlüğü deneyimleri olarak anılan psikanalitik açıklamalar dikkate alınmalıdır. Bu çalışmada öyküsel sorgulama ve öyküsel analiz yöntemi kullanılarak karşılaştırmalı vaka analizi yapılmıştır. Çocukları kanser tanısı almış iki anne ile yaşadıkları travmatik deneyimler ve bunların kendilik-kendiliknesnesi ihtiyaçları ile ilişkisi konusunda görüşmeler yapılmıştır. Çocuğu kanser tanısı almış tüm anneler bu travmatik deneyimden aynı düzeyde etkilenmemektedir. Annelerin geçmiş ve şu andaki kendiliknesnesi aktarımlarını anlamak klinisyene doğru kişiye müdahale emesi için yardımcı olacaktır. Annelerin yaşadığı stresi psikanalitik bakış açısı ile ele almak ve bu düzeyde müdahale etmek sadece annelerin iyilik halini yükseltmeyecek aynı zamanda çocukların ve daha büyük ölçekte de toplumun iyilik haline katkıda bulunacaktır

Having a child with cancer has an enormous impact on their mothers. Usually mothers describe their feeling as “losing some part of themselves”. In order to understand this traumatic experience on mothers’ psychology, psychoanalytic explanations of self/self-cohesion experiences should be taken into account. In this study a comparative case analysis was performed using narrative inquiry and narrative analysis. Two mothers were chosen. Each mother was interviewed about their self-selfobject needs and its relation to their traumatic cancer experience. The narrative analysis revealed that, the mother who had a weak self cohesion before the diagnose reported more traumatic narratives in comparison to the mother who had a healthy self cohesion. Not all mothers with children who has cancer were affected to the same extent from this traumatic experience. Understanding mother’s earlier and present selfobject transferences will help clinician to intervene to the right person. Understanding mot-hers’ distress from the psychoanalytic perspective and intervene at that level not only improve mothers’ well-being but also the children’s and the society’s at large.