Bu araştırmanın amacı, aynı sınıfta öğrenim gören, Türk ve Suriyeli öğrencilerin gruplar arası olumlu ve olumsuz temas deneyimlerini incelemektir. Araştırma, nitel çalışma olarak kurgulanmıştır. Çalışmada yarı- yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu 40 (Kadın: 32, %80; Erkek: 8, %20) okul psikolojik danışmanı oluşturmaktadır. Yüz yüze görüşme yapılarak toplanan sözel veriler, nitel veri analiz tekniği kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırmanın sonucunda, gruplar arası olumlu temasa bağlı olarak Türk ve Suriyeli öğrencilerin birbirlerine yardım ettikleri saptanmıştır. Duygusal destek verme konusunda, ortak dil önemli bir etmen olarak gündeme gelmiştir. Ortak dilin etkin kullanımı, artan gruplar arası arkadaşlık, karşılıklı duygusal destek ve yardım davranışları arasında bir örüntü saptanmıştır. Suriyeli öğrencilerin, Türk öğrencileri daha çok aralarına almaya istekli oldukları tespit edilmiştir. Gruplar arası olumsuz temasa odaklanıldığında ise, Türk ve Suriyeli öğrencilerin birbirlerini rahatsız etme durumlarına ilişkin olarak anlamlı sonuçlar saptanmıştır. Türkçeyi etkin kullanmayan Suriyeli öğrencilerin daha çok rahatsız edici davranışlara yöneldikleri ve bu öğrencilerin daha çok dışlandığı ortaya konmuştur. Özellikle, gruplar arası uyum ve kaynaşma arttıkça, gruplar arası önyargının azaldığı ve sınıf ortamında hakaret davranışlarına daha az rastlandığı saptanmıştır.

The aim of this study is to examine the positive and negative intergroup contact experiences between Turkish and Syrian students in the same class. The research was designed as a qualitative study. Semistructured interview technique was used in the study. The study group consisted of 40 (Female: 32, %80; Male:8, %20) school psychological counselors. The verbal data collected by face-to-face interviews were analyzed using qualitative data analysis technique. As a result of the research, it was determined that Turkish and Syrian students helped each other depending on the positive intergroup contact. In terms of providing emotional support, the common language has become an important factor. A pattern was found between the effective use of common language, increased intergroup friendship, mutual emotional support, and helping behaviors. It was determined that Syrian students were more willing to accept Turkish students. When focusing on negative intergroup contact, meaningful results were found regarding the situation of Turkish and Syrian students disturbing each other. It is revealed that the Syrian students who do not use Turkish effectively turn to more disturbing behaviors and these students are more excluded. In particular, it was found that the intergroup prejudice was reduced and the insulting behaviors were less common in the classroom environment as the intergroup harmony and cohesion increased.