Bu çalışmada, genç yetişkinlerde yalnızlığın yordayıcısı olan olguların belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu doğrultuda önce, yalnızlık, depresyon, kaygı, algılanan sosyal destek ve duygusal zeka arası ilişkiler incelenmiş, daha sonra farklı sosyo-demografik grupların yalnızlık puanları karşılaştırılmıştır. Çalışmaya, 18-25 yaş aralığında 213 kadın ve 226 erkek olmak üzere toplamda 439 kişi katılmıştır. İlk aşamada, tüm grupta yalnızlık puanının yordanması için çoklu doğrusal regresyon analizi yapılmış, analizler katılımcıların sosyo-demografik özelliklerine göre oluşturulan gruplar için ayrı ayrı olacak şekilde tekrar edilmiştir. Sonuçlara göre, tüm grupta Durumluk Kaygı, Sürekli Kaygı, CES Depresyon Ölçeği, UKMH Duygusal Zeka Testi’nin “Olumlu İfade” alt boyutu ve Çok Boyutlu Algılanan Sosyal Destek Ölçeği “Arkadaş” alt boyutu toplam puanı UCLA Yalnızlık Ölçeği toplam puanını %66,0 oranında yordamaktadır. Çalışmada sonraki aşama olarak, farklı sosyo-demografik grupların yalnızlık puanları çok yönlü varyans analizi (ANOVA) ile karşılaştırılmış ve grupların yalnızlık puanları arasında anlamlı bir farklılık bulunmamıştır. Bununla birlikte, cinsiyet ve eğitim düzeyine göre oluşturulan gruplar arasında etkileşim olduğu görülmüştür.

The present study aimed to determine the constructs that predict loneliness in young adults. For this purpose, the relations between loneliness, depression, anxiety, perceived social support and emotional intelligence were examined, and loneliness scores of different socio-demographic groups were compared. The study conducted with 213 female and 226 male, a total of 439 participants between the ages of 18 and 25. In the first place, multiple linear regression analysis was performed in order to predict loneliness scores in the whole group, and the regression analysis was repeated in different groups which were generated based on the socio-demographic characteristics of the participants. Results of the regression analysis showed that State Anxiety, Trait Anxiety, CES Depression Scale, Positive Expressivity subscale of the IPIP Emotional Intelligence Test, and Friend subscale of the Multidimensional Perceived Social Support Scale predicted total score of the UCLA Loneliness Scale significantly; the prediction ratio for the loneliness was calculated 66.0%. Afterwards, loneliness scores of different socio-demographic groups were compared using multi-way analysis of variance (ANOVA), and no significant differences were found between the groups. In addition, there was significant interaction observed between groups that were generated based on gender and education level.