Bu çalışmada, yalnızlığın, yalnız yaşayan yaşlı insanların sağlık ve sosyal iyi oluşlarını nasıl etkilediği ve bu etkinin kadın ve erkeklerde bir farklılık oluşturup oluşturmadığı incelenmiştir. Veriler tesadüfi örnekleme yöntemi kullanılarak posta yoluyla toplanmıştır. Katılımcıları yalnız yaşayan 425 Finlandiyalı yetişkin oluşturmaktadır. Araştırmada, yalnızlık, sosyal ağlar, mevcut sosyal ilişkilerden duyulan memnuniyet ve özdeğerlendirmeye dayalı iyi oluş değişkenleriyle ilgili olarak veriler toplanmıştır. Sonuçlar yalnızlığın, sağlık, bilişsel yetenek, ilişki doyumu ve sosyal ağlar üzerinde negative yönde etkili olduğunu ortaya koymuştur. Araştırma sonuçları, yalnızlığın kadın ve erkeklerin sağlık ve iyi oluşlarına benzer şekilde etki ettiğini ortaya koymuştur. Yalnızlığın iyi oluş üzerindeki olumsuz etkileri destekleyici etkinliklerle giderilebilir. Sonuçlar, sosyal güvenlik sistemi ve sağlık birimlerinin birlikte çalışmasının yalnızlığa karşı stratejiler geliştirmede önemli imkanlar sağlayacağını göstermiştir.

This study analyses how loneliness influences health and social well-being among older people who living alone, and whether the effect of loneliness is invariant between men and women. Empirical evidence was gathered with a mail survey using multistage random sampling. The data included 425 older Finnish adults living alone. Using multi-item measures for loneliness, social network, satisfaction related to current social relationships, and self-evaluation of well-being, a research model was tested using structural equation modelling with a multigroup approach in order to test gender differences. The results indicate that loneliness has a negative effect on health, cognitive ability, and relationship satisfaction, and affects social networks. A multigroup comparison between genders revealed that the relationships between loneliness and indicators of health and social well-being are similar among men and women. Loneliness and especially its side effects on well-being could be eliminated by developing supportive actions. The results demonstrate that the social care system, working together with health authorities, has a huge opportunity to develop service strategies that respond to loneliness.