Amaç: Bu çalışma, hemşirelikte meslektaş şiddetini belirlemek amacı ile kesitsel olarak yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Araştırma kesitsel tipte bir araştırma olup araştırmanın evrenini, İzmir İlinde bir Üniversite Hastanesinden 646 hemşire, bir Eğitim ve Araştırma Hastanesinden 430 hemşire, Aydın İlinde bir Devlet Hastanesinden 300 hemşire olmak üzere 1376 hemşire oluşturmuştur. Araştırmanın verileri “Sosyodemografik verileri içeren anket formu” ve Yıldırım ve Yıldırım (2007) tarafından geliştirilmiş olup geçerlilik güvenilirlik çalışması yine aynı kişiler tarafından yapılmış olan “İş Yerinde Psikolojik Şiddet Davranışları Ölçeği” ile toplanmıştır. Bulgular: Hemşirelerin %44’ünün 33-40 yaş aralığında, %89.5’inin kadın, %55.8’inin evli olduğu, %46.6’sının lisans mezunu, %47’sinin üniversite hastanesinde, %25.5’inin dahiliye servisinde çalıştığı, %45.7’sinin 15 yıl ve üstü çalışma yılının olduğu, %36.6’sının 1 yıl 1 ay–5 yıl arasında aynı kurumda çalıştığı saptanmıştır. Hemşirelerin %47’si (n=366) arkadaşları tarafından şiddete uğradığını, psikolojik şiddete uğrama nedenini %10.3’ünün (n=38) kıskançlık, %10.1’inin (n=37) eğitimini yükseltiyor olmak, %8.2’sinin (n=30) aralarında rekabet olması, %4.6’sının (n=17) kliniğe yeni başlama olduğu, %4.3’ünün iş yükü ve hasta yoğunluğu, %3.8’inin (n=14) siyasi görüş farklılığı, %3.2’sinin (n=12) bedensel görüntüsü yüzünden şiddet gördüklerini belirtmişlerdir. %42.1’i (n=154) bir yıldan az süredir şiddet gördüklerini bildirmişlerdir. Arkadaşları tarafından psikolojik şiddet gören hemşirelerin en çok karşılaştığı psikolojik şiddet davranışının %80.1 ile (n=293) başkalarının yanında kendileriyle aşağılayıcı ve onur kırıcı konuşulması, şiddet davranışlarının kendisinde yarattığı etki olarak ise %85.5’i (n=313) yapılan davranışları hatırladıklarında şiddetli üzüntü duyduklarını, şiddet davranışlarına verdikleri tepkiler olarak ise %84.1’i (n=308) daha planlı ve daha çok çalıştığını belirtmişlerdir. Sonuç: Her iki hemşireden birinin arkadaşı tarafından psikolojik şiddete maruz kaldığı bulunmuştur. Anahtar Sözcükler: Hemşire; meslektaş; şiddet.

Objectives: This cross-sectional study aimed to determine colleague violence in nursing. Methods: This study was performed on 1376 nurses, including 646 from a university hospital and 430 from a training and research hospital in Izmir province and 300 from a state hospital in Aydin province. Research data were collected using sociodemographic questionnaire and workplace psychological violence behavior assessment and development scale. Results: The results showed that 44% of nurses were in the age range of 33–40 years, 89.5% were female, 55.8% were married, 46.6% had a bachelor's degree, 47% were working in university hospitals, 25.5% were working in internal medicine service, 45.7% had experience of 15 years or over, and 36.6% had an experience of 1–5 years. Further, 47% (n=366) of nurses had suffered lateral violence; 10.3% (n=38), 10.1% (n=37), 8.2% (n=30), 4.6% (n=17), 4.3% (n=15), 3.8% (n=14), and 3.2% (n=12) reported the reasons for colleague violence as jealousy, having a higher level of education, rivalry, being a beginner in the clinic, workload and patient density, differences in political views, and physical appearance, respectively. Also, 80.1% encountered mobbing behaviors the most, including humiliation and degradation. Moreover, 85.5% felt sorry and 84.1% worked harder in response to violent behavior. Conclusion: Future studies should investigate the frequency, causes, effects, and characteristics of the violence that nurses commit against each other. They should also explore the influence of this violence on patient care activities and service quality.