Amaç: Bu araştırma, psikiyatri kliniklerinde çalışan hemşirelerin fiziksel tespit kullanımına ilişkin bilgi, tutum ve uygulamalarını belirlemek amacıyla yapılmıştır. Gereç ve Yöntem: Bu tanımlayıcı araştırma, Türkiye’de yedi Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Hastanesinde Mayıs-Ekim 2015 tarihleri arasında yapılmıştır. Araştırmada örnekleme yöntemine gidilmeyerek tüm evrene ulaşılmaya çalışılmış ve araştırma 304 hemşire (%62.8) ile tamamlanmıştır. Veriler, “Bilgi Formu” ve “Hemşirelerin Fiziksel Tespite İlişkin Bilgi Düzeyi, Tutum ve Uygulamaları Ölçeği” kullanılarak toplanmış ve SPSS programında tanımlayıcı istatistikler, T testi, Mann-Whitney U testi, Kruskall-Wallis testi ve Kolmogorov-Smirnov normallik testi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Hemşirelerin fiziksel tespitin komplikasyonları hakkında yeterli bilgiye sahip olmadıkları ve hemşirelerin çoğunluğunun (%65.8) fiziksel tespite alternatif yöntemleri kullanmadıkları saptanmıştır. Hemşirelerin fiziksel tespit kullanımına ilişkin bilgi düzeyinin iyi, tutumlarının olumsuz ve uygulamalarının mükemmele yakın olduğu bulunmuştur. Fiziksel tespit uygulamayanların (p=0.031) bilgi puan ortalaması anlamlı olarak diğerlerinden daha yüksek bulunmuştur. Yaşları 20-35 arasında (p=0.044) olanların, bekar (p=0.026) olanların ve fiziksel tespit uygulamayanların (p=0.034) tutum puanları istatistiksel olarak diğerlerinden daha yüksek bulunmuştur. Kadın hemşirelerin (p=0.005) ve 10 yıl ve üzerinde psikiyatri kliniğinde çalışma deneyimi olanların (p=0.03) uygulama puan ortalaması anlamlı olarak diğerlerinden daha yüksek bulunmuştur. Sonuç: Hemşirelerin fiziksel tespit kullanımına ilişkin bilgi düzeylerinin iyi, tutumlarının olumsuz ve uygulamalarının mükemmele yakın olduğu belirlenmiştir. Bu sonuçlar ışığında, hemşirelere fiziksel tespit ile ilgili bilgi, tutum ve uygulamalarını ilerletecek, kapsamlı ve uygulamalı eğitim programlarının düzenlenmesi önerilmiştir. Anahtar Sözcükler: Fiziksel tespit uygulaması; psikiyatri hemşireliği; psikiyatri kliniği

INTRODUCTION: This study was carried out to determine nurses’ knowledge, attitudes, and practices regarding the use of physical restraint in psychiatric settings. METHODS: This descriptive study was conducted in seven psychiatric hospitals in Turkey between May and October 2015. The attempt was to reach an entire study population without any sampling; it was completed with 304 nurses (62.8%). Data were collected using the Scale for Nurses’ Knowledge, Attitudes and Practices Regarding Physical Restraints and a Questionnaire Form, and then assessed with SPSS software, using descriptive statistics, t-test, Mann-Whitney U test, Kruskal-Wallis test, and a Kolmogorov-Smirnov normality test. RESULTS: Nurses’ knowledge about the complications of using physical restraint was lacking; most nurses (65.8%) did not use alternative methods instead of physical restraints. It was found that nurses’ knowledge level regarding physical restraint was good, attitudes were negative, and practices were close to excellent. The mean knowledge score of nurses who did not use physical restraints (p=0.031) was statistically higher than others’. The mean attitudes scores of nurses whose age was between 20 and 35 (p=0.044), who were bachelors (p=0.026), and who did not use physical restraints (p=0.034) were statistically higher than others’. The mean practice scores of women (p=0.005) and nurses who had over 10 years’ clinical experiences (p=0.03) were statistically higher than others. DISCUSSION AND CONCLUSION: Nurses’ knowledge level regarding physical restraint was good, although attitudes were negative, and practices were nearly excellent. The suggestion to hold comprehensive and practical training programs promoting nurses’ knowledge, attitudes, and practices regarding physical restraints for nurses arose from these conclusions.