Amaç: Bu çalışma, bir bölge psikiyatri hastanesinde tedavi gören davranım bozukluğu tanılı ergenlere uygulanan psikoeğitimin öfke yönetimine etkisini incelemek amacıyla yapılmıştır. Yöntem: Araştırma, “ön-test, son-test, kontrol gruplu, yarı deneysel desende” yapılmıştır. Araştırmanın ilk aşamasında bir bölge psikiyatri hastanesinin çocuk ve ergen psikiyatri yataklı birimlerinde yatışı yapılarak tedavi olan davranım bozukluğu tanılı 12-18 yaş arası 34 ergene “Sürekli Öfke - Öfke Tarz Ölçeği” uygulanmıştır. İkinci aşamada ise, ölçeğe göre öfke kontrol problemi olan 16 ergenden (8 uygulama-8 kontrol grubu) uygulama grubundaki 8’ine, haftada bir kez olmak üzere araştırmacı tarafından hazırlanan 6 oturumluk psikoeğitim (Öfke Yönetimi Eğitim Programı) uygulanmıştır. Bu süreçte kontrol grubundaki 8 ergene ilaç tedavisi dışında herhangi bir müdahale yapılmamıştır. Eğitim programından sonra, uygulama ve kontrol grubundaki bireylere “Sürekli Öfke - Öfke Tarz Ölçeği” son test olarak tekrar uygulanmıştır. Araştırma verilerinin değerlendirilmesinde sayı-yüzde dağılımı ve ikili karşılaştırmalar için t-testi kullanılmıştır. Bulgular: Araştırma sonucunda; Öfke Yönetimi Eğitim Programı ile uygulama grubunda, eğitim sonrası tüm ölçek (Sürekli Öfke, Öfke İçte, Öfke Dışta, Kontrol Altına Alınmış Öfke) puan ortalamalarının öncesine göre anlamlı ölçüde değiştiği tespit edilmiştir. Kontrol grubunda ise, eğitim sonrası Sürekli Öfke ölçek puan ortalamaları öncesine göre farklılık gösterirken; Öfke Tarz alt ölçek puan ortalamalarının eğitim öncesine göre değişmediği belirlenmiştir. Sonuç: Davranım bozukluğu tanılı ergenlere uygulanan psikoeğitim (Öfke Yönetimi Eğitim Programı) ergenlerin Sürekli Öfke ve Öfke İfade Tarzları üzerine olumlu yönde etkili olmuştur. Bunun yanı sıra, kontrol grubunda yer alan ergenlerin sadece Sürekli Öfke p

Objective: This study was conducted to analyze the effect of psychoeducation given to adolescents diagnosed with conduct disorder who were receiving treatment at a regional mental hospital for their anger management. Method: A “Quasi-experimental design with pre-test–post-test control group” model was used for this research. In the first phase of the study, the “State-Trait Anger Expression Inventory” was administered to 34 adolescents aged between 12-18 diagnosed with conduct disorder who were being treated as inpatients at a children and adolescent psychiatry department of a regional mental hospital. In the second phase, 16 adolescents diagnosed with anger management problems according to the same scale were divided into two equal groups: an intervention group and a control group. Eight adolescents from the intervention group who accepted to take part in the research were included in a 6-session Anger Management Education Program, which was prepared by a researcher and scheduled once a week. During this period, the 8 adolescents in the control group only received medical treatment; no other form of intervention was applied. After completing the psychoeducation program, the “State-Trait Anger Expression Inventory” was administered again as a post-test to individuals in both the intervention and the control group. Frequencypercentage distribution was used for the assessment of the research data and the t-test was used for paired comparison. Results: Our study found that post-education test score means for all the scales (State-Trait Anger, Anger-In, Anger-Out, Anger control) were significantly different from pre-test score means in the intervention group. In the control group however, the State-Trait Anger scale score means were different from pre-test following education, but it was detected that anger sub scale score means were not different from pre-test. Conclusion: It is thought that the application of an Anger Management Education Program to adolescents with conduct disorder has positive effects on the adolescents’ state-trait anger. Positive changes in the ang