Perversiyon, literatürde genellikle “suç teşkil eden eylemlerde” bulunma biçiminde anlaşılan bir kavramdır; fakat Lacan bu kavramı, nevroz ve psikoza ek olarak üçüncü bir klinik yapı olarak tanımlamaktadır. Lacan tarafından öne sürülen üç klinikyapının anlaşılmasıve birbirlerinden ayrıştığınoktaların ele alınmasıönemlidir, çünkü bu yapılar belirlisemptomlar temel alınarak yalnızca betimleyici teşhisler sunmanın ötesinde, birtedavi modeli de sağlamaktadırlar. Perversiyonda özne, anneden ayrışmasına zemin hazırlayan ikinci baba işlevinin (Babanın Adı) etkili olamaması nedeniyle, büyük Öteki konumundaki annenin zevkinin nesnesi olmaya “Hayır” diyememektedir. İkinci baba işlevinin başarısızlığa uğramasının bazı nedenleri; baba işlevini “mış gibi görünmeye/görüntüye” indirgeyen anne söylemi, kuralların gereklerine göre değil kendi duygularına göre çocuklarına kural koyan ebeveyn tutumu, ensest ve cinsel istismara uğrama olarak tartışılmaktadır. Baba işlevinin başarısız olmasının sonucunda, annede algılanan eksik “tanınmamaktadır” (disavowal) çünkü eksik babanın adı tarafından simgeleştirilmediği sürece çocuk için travmatiktir. Bu demektir ki; tanımama mekanizması, pervertlerin zevki kısıtlaması gereken baba işlevinin güçsüzlüğü ve eksiğin olmayışı ile başa çıkma yöntemleridir. Makalede, pervert yapının özelliklerini örneklendirmek için bir vaka ele alınacaktır. Buna ek olarak, Lacanyen bakış açısı temel alınarak pervert yapı için terapötik önerilerde bulunulacak ve aynı vaka ile yürütülen terapi seanslarından bazı örnekler verilecektir.

In the literature, perversion is mostly understood from the perspective of performing “transgressive acts” but Lacan described it as a third clinical structure in addition to neurosis and psychosis. Understanding the features of those three clinical structures and discussing how they are different from each other are important since the structures provide a treatment model beyond merely offering descriptive diagnoses based on particular symptoms. In perversion, subject cannot say “No” to being the object of mOther’s jouissance since the second paternal function, the Name of Father, that paves the way to him or her for separation from mOther, cannot be effective. Maternal discourse diminishing the paternal function into appearances, inconsistent attitude of parents, that is, putting limits only when they become angry with the child, and being exposed to incest and sexual abuse are some of the reasons behind the failure of second paternal function. As a result of that failure, the perception of lack perceived in mother is disavowed since it is traumatic for a child, unless the lack is symbolized by that function. That is, disavowal mechanism is a tool of perverts to cope with weakness of the paternal function that is required to limit “jouissance”. To illustrate the characteristics of perverse structure, a case will be elaborated. Moreover, the therapeutic recommendations based on Lacanian approach for perverse structure will be provided and some examples from the therapy sessions conducted by the case will be given.