DSM’de ele alınan Narsisistik Kişilik Bozukluğu, narsisizmin sadece bir boyutu olan açık, büyüklenmeci narsisizme odaklandığı için eleştirilmektedir.Büyüklenmeci narsisizmin yanında, diğer tip olarak eleştiriye aşırı hassasiyet, depresyon, kaygı gibi negatif duygular, düşük özgüven, örtük şekilde gözlemlenen büyüklenmecilik ve haklılık gibi özelliklerle tanımlanan kırılgan narsisizmin olduğu ileri sürülmektedir. Kohut narsisistik kişilikleri aynalanma, idealleştirme, ikizlik gibi kendilik nesnesi ihtiyaçları çerçevesinde kavramsallaştırmıştır. Bu ihtiyaçların kendilik nesneleri tarafından uygun şekilde doyurulması ve optimal hayal kırıklığına uğratılmasının dönüştürerek içselleştirme sürecini başlattığını, bunun da sağlıklı bir kendilik ve narsisizm için gerekli olduğunu vurgulamıştır. Kohut, bu kendilik nesnesi ihtiyaçlarının, erken dönem yaşantıda uygun şekilde karşılanmamasının kendilikteki rahatsızlıklarla ilgili olduğunu ileri sürmektedir. Karşılanmayan bu ihtiyaçların psikoterapi sürecinde aktarım yolu ile tekrar deneyimleneceğini savunmuştur.

Narcissistic Personality Disorder in DSM has been criticized for years due to focus on just one type of narcissism, namely overt, or grandiose, narcissism. Beyond overt narcissism, other type is vulnerable narcissism which is characterized with hypersensitivity to criticism, negative affect such as depression, anxiety, low self-confidence, covert grandiosity and entitlement. Kohut conceptuliazes narcissistic personalities with regard to unmet self onject needs, namely mirroring, idealization, twinship. He emphasized the importance of appropriate gratification and frustration of these needs by self object for healthy narcissism which is essential for a healthy developed self which is mediated by transmuting internalization process. The inappropriate responses from self objects in early phase of developmen could be related to self disturbance. Also, these self object needs could be reexperience during psychotherapy session as in the form of transference.