Amaç: Toplumun, hatta ruh sağlığı çalışanlarının şizofreni hastalarına yönelik olumsuz tutumları, bu hastaların hastalıkla etkin baş etmesinde, bakımı yönet- mesinde ve yaşam niteliklerinde önemli bir engel oluşturmaktadır. Ülkemizde yapılan çalışmalar damgalamanın varlığına işaret etmekle birlikte, çözüm yollarına dair herhangi bir fikir verememektedir. Bu çalışmada, tıp eğitiminin tıp fakültesi öğrencilerinin şizofreniye yönelik tutumları üzerindeki etkisinin 5 yıllık bir çalışma ile araştırılması amaçlanmıştır. Yöntem: Çalışmaya Celal Bayar Üniversitesi Tıp Fakültesinde 2008- 2009 öğre- tim yılında öğrenim gören ve gönüllü olarak katılan, psikiyatriyle ilgili teorik ve uygulamalı eğitim almamış olan 106 birinci sınıf öğrencisi alınmış, araştırmanın amacını bildiren bir metin okunmuş ve gönüllü olarak çalışmaya katıldıklarını bildirenler onay formunu doldurmuşlardır. Katılımcılara Psikiyatrik Araştırmalar ve Eğitim Merkezi (PAREM) tarafından geliştirilen “Tutum Anketi”nin demografik (10 madde) ile şizofreni (32 madde) bölümleri uygulanmıştır. Katılımcılar 5 yıl sonra psikiyatri stajının bitişinde yeniden aynı ölçüm aracıyla değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya 106 gönüllü katılmıştır. Katılanların çoğunluğu kadın (%54.7), çoğunun gelirleri giderlerine eşit (%65.1), %5.6’sında ise ruhsal hastalık bulunmaktadır. Birinci sınıfta psikiyatri stajı almayan öğrencilerin, beşinci sınıfta psikiyatri stajı aldıktan sonra şizofreni tanısı konan kişilere yönelik tutum- larında süreç içerisinde olumlu değişim olduğu gösterilmiştir. Özellikle şizofreni etiyolojisi (p<0.01), sağaltım seçenekleri (p<0.01), şizofreni hastasına yaklaşım (p<0.01) ve sosyal ilişki (p<0.01) ile ilgili alanlarda verilen cevaplarda süreç içe- risinde öğrencilerin tutumlarında beşinci sınıfta psikiyatri stajını tamamladıktan sonra olumlu yönde gelişmelerin olduğu gösterilmiştir. Sonuç: Ruh sağlığı eğitimi olumlu tutum geliştirme bileşenlerini içermelidir. Bunun yanı sıra ruh sağlığı eğitiminin tıp eğitiminin bütün yıllarına yayılarak süreklilik arz etmesinin, beceri edindirme aşamalarında öğrencilerin hastalar- la doğrudan ve yeterli sürelerle temas etmelerinin, tedavi sonucunda sağlanan olumlu gelişmeleri gözlemlemelerinin de olumlu tutum geliştirmede önemli olduğu gözlenmiştir.

Objective: It has been widely acknowledged that the community and health professionals hold negative attitudes toward patients with impaired mental health. This constitutes a major obstacle for those patients in coping with their disease, managing their care, and hence regulating their lives. Although studies carried out in Turkey document the presence of stigma, they provide limited information about the ways for solving this problem. Drawing on the litrature, the present study investigated the effect of medical education on stigmatization. Method: During 2008/2009 academic year, 106 freshmen who were majoring in the Medical School at Celal Bayar University volunteered to participate in the present study. Participants have not yet received any theoretical or practical training on psychiatry. At the beginning of the study, they were informed about the purpose of the study and accordingly requested to fill a consent form. The 32-item schizophrenia subscale of the Attitude Questionnaire developed by Psychiatric Investigations and Education Center (PAREM) was administered to the participants. Along with the questionnaire, they were also requested demographic information. After 5 years, the participants who completed their psychiatry internship were reassessed with the same instrument. Results: 106 volunteers participated in the present study. The majority of the participants were females (54.7%) with equal balance of income and expidentures (65.1%) having a mental disease percentage of 5.6%. Findings showed that students’ attitudes towards schizophrenic patients changed significantly positive as they proceed from first year to the fifth year. Results demonstrated that as students move through the years they report more positive attitudes in the areas of etiology of schizophrenia (p<0.01), treatment options (p<0.01), approach to schizophrenic patients (p<0.01), and social interactions (p<0.01). Conclusion: We claim that the development of positive attitudes should be integrated in to the mental health curriculum not only in particular years but also throughout the whole years of education. Along this continuum, we believe that students would become more aware of the needs of the schizophrenic patients and gain an on going intuition toward the difficulties that the patients encounter. Viewed together, at the stage of acquiring medical/psychological skills students should be given the opportunity to have direct contact with patients in order to give adequate response to patients’ needs and thus observe the improvement at the end of the treatment.