Bu araştırmada kronik ağrılar öz-belirleme kuramı bağlamında ele alınmış ve özerklik desteğinin kronik ağrı düzeyi üzerindeki etkisi incelenmiştir. Araştırmada, katılımcıların yakın çevresinden aldığı özerklik desteğinin kronik ağrı düzeyini azaltacağı (H1) ve bu iki değişken arasında temel psikolojik ihtiyaç tatmininin aracı değişken rolü oynayacağı (H2) hipotezleri test edilmiştir. Yapılan 3 aylık boylamsal çalışmada, 85 kronik ağrı yakınması olan katılımcı verilen ölçekleri toplam iki sefer doldurmuştur. Katılımcıların yaşları 18 ve 62 arasında olup (Ort. = 41.60), çoğunluğu kadınlardan (%91) ve beyaz Amerika’lılardan (%90) oluşmaktadır. Araştırmanın verileri gecikmeli panel desen analizleri kullanılarak test edilmiştir. Bulgulara göre, 1. zamandaki özerklik desteği algısı ile 2. zamandaki ağrı düzeyi arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki vardır. İlk ölçümde algılanan özerklik desteği arttıkça, 3 ay sonra yapılan ikinci ölçümde belirtilen kronik ağrı düzeyi azalmaktadır. Daha da önemlisi, 1. zamandaki ağrı düzeyi istatistiksel olarak kontrol edildikten sonra, özerklik desteğinin kronik ağrı üzerindeki boylamsal etkisi hala anlamlı kalmaktadır (H1). Ayrıca, bulgular bu iki değişken arasındaki ilişkide temel psikolojik ihtiyaçların aracı değişken rolü oynadığını destekler yöndedir (H2).

The present research applies self-determination theory to chronic pain context, and investigates the effect of autonomy support on pain intensity. It was hypothesized that perceived autonomy support from important others would be associated with lower pain intensity (H1) and this association would be mediated by basic need satisfaction (H2). Eighty-five participants with chronic pain completed the questionnaires twice in a 3-month long period. Participants ages ranged between 18 and 62 (M = 41.60), and the sample consisted of predominantly Caucasian (90%), female (91%) Americans. The data were analyzed using a cross-lagged panel design. Results showed that there was a significant negative association between autonomy support at Time 1 and chronic pain intensity at Time 2. As perceived autonomy support at Time 1 increases, pain intensity after 3 months goes down. More important, autonomy support still had a significant effect on pain intensity at Time 2, even after controlling for pain intensity at Time 1 (H1). Moreover, the findings also supported that basic need satisfaction mediates the association between autonomy support and pain intensity (H2).