Bu çalışma ceza infaz kurumlarında uygulanan madde kötüye kullanımı/bağımlılığı tedavi programlarının mahpusların cezaevinden çıkış sonrasında tekrar suç işleme ve madde kullanımları üzerindeki etkinliğini ortaya çıkarmak amacıyla gerçekleştirilen meta-analiz çalışmalarını sistematik olarak derlemektedir. Çalışmada metot olarak arama, Cochrane kütüphanesi, Campbell İşbirliği’nin sistematik derlemeler kütüphanesi ve Google akademik üzerinden sistematik olarak gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın sonucunda araştırmada belirlenen kriterler ışığında cezaevlerinde uygulanan madde bağımlılığı tedavi programlarını değerlendiren üç meta-analiz çalışması tespit edilmiştir. Her üç çalışma da istikrarlı bir şekilde cezaevlerinde uygulanan iyileştirme topluluklarının tahliye sonrasında mahpusların hem tekrar madde kullanımları hem de suç davranışları üzerindeki olumlu etkisine vurgu yapmaktadır. Cezaevlerinde uygulanan diğer programların (ör. danışmanlık programları, narkotik idame tedavisi gibi) olumlu etkisine ilişkin bulgular ise daha belirsizdir. Çalışmanın sınırlılıkları ve bulguların Türkiye’de araştırma, politika ve uygulamalar açısından doğurduğu sonuçlar tartışılmaktadır.

Objectives: Drawing upon existing meta-analytic reviews, this paper aims to systematically review the state of research on the effects of prison-based drug treatment programs on drug use and recidivism after imprisonment. Method: A systematic search was carried out through the Cochrane Library, the Campbell Collaboration Library of Systematic Reviews and Google scholar. Results: Based on the eligibility criteria set forth, three meta-analytic studies on the effects of prison-based drug treatment programs on drug use and recidivism were retrieved. All three meta-analyses consistently point to the positive effects of therapeutic communities both on drug use and recidivism. Findings regarding the positive effects of other incarcerationbased drug treatment programs (e.g., counselling, narcotic maintenance programs, etc.) are less clear. Limitations as well as implications of the findings for research, policy and practice in Turkey are discussed