Adli Psikiyatri Dergisi; 2004;1(1):15-20
Ankara Üniversitesinde 1992-2002 Yılları Arasında Yapılan Farik ve Mümeyyizlik Muayenelerinin Değerlendirilmesi
F Yağmur, T Renklidağ, G Cantürk
Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Adli Tıp Anabilim Dalı
Çalışmamızda 1992-2002 yılları arasında yasal mercilerce Ankara Üniversitesi Tıp Adli Tıp Anabilim Dalına gönderilen 74 olgunun raporları incelenmiş; cinsiyet, yaş, doğum yeri, olay-muayene-rapor tarihleri, raporun verildiği süre, eğitim düzeyi, kardeş sayısı, baba mesleği, suç türü, suçun tek başına veya toplu halde işlenmesi ve farik ve mümeyyiz olup olmadığı konusunda verilen karar açısından değerlendirilmiştir.
Olguların %92'si erkekti. Muayene edilenlerin %20.27'si 15 yaşı içerisinde, %33.78'i ise 14 yaşı içerisindeydi. %42 oranında Ankara doğumluydular. %8.1 ailede tek çocuktu. Baba mesleği olarak %37.8'lik oranla işçi ilk sıradaydı. En fazla başvuru 1992 (%10.8) ve 1994 (%16) yıllarında olmuştu. Muayene ve rapor tarihleri de bu tarihlerle uyumuydu. Eğitim durumu göz önüne alındığında %75.7 oranında ilkokulda okumaktaydılar. En fazla işlenen suç %28.4 ile hırsızlıktı. Suçu tek başına işleme oranı %21.6, toplu halde işleme ise %55.4'tü. Muayene sonucu çocukların %50'sinin işledikleri suçun farik ve mümeyyizi oldukları, %50'sinin işledikleri suçun farik ve mümeyyizi olmadıkları belirlenmiştir.
Evaluation of 74 Cases who had been done ability of realization and distinction examination between 1992-2002 in Ankara University
In this study, the records of 74 children, send for discrimination and mental capasity examination with the claim of commiting crime between 1992 and 2002 to University of Ankara, Medicine Faculty of Forensic Medicine Department were investigated and evaluated from the points of ; sex, age, birth place, time of crime-examination-report, period of report, education, number of brother or sister, the job of the father, type of crime, collective crimes and mental capasity ratio.
%92 of cases were male. %20.27 of the children were 15 [year]s old, %33.78 of them were 14 [year]s old. % 42 of the children lived in Ankara. %8.1 were the only child of their family. Job of %37.8 cases's father was worker. Most of the crimes were commited in 1992 (%10,8) and in 1994. %75.7 were educated in primary school. The most common crime type was theft with %28.4. Children who commited crime collectively were consisting %55.4 of the cases. According to the examinations, %50 of the children had ability of realization and distinction, %50 of the children do not.