Sosyal araştırmalar giderek artan bir şekilde vatandaşların mutluluk ve yaşam doyumlarını ortaya koyuyor, fakat bu kavramlarım içerikleri belirsiz. Bu çalışma, mutluluk ve yaşam doyumunun pozitif duygu (PD) ve negatif duygunun (ND) ölçümüyle nasıl ilişkili olduklarını göstermek için, öğrencilerden oluşan örneklemde (N = 144) korelasyon ve regresyon analizi kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Başlıca bulgular şunlardır: (1) PD ve ND birlikte mutluluğu, yaşam doyumundan daha iyi bir şekilde yordamaktadır (2) PD mutluluğu ND’den daha iyi bir şekilde yordamaktadır. (3) ND yaşam doyumunu PD’den daha yüksek düzeyde yordamaktadır. (4) Mutluluğu yordayan PD maddelerı yaşam doyumunu yordayanları da içermekle birlikte tersi geçerli değildir. (5) Mutluluğu yordayan ND maddeleri yaşam doyumunu yordayanlardan farklıdır. Bu çalışma bildirilmiş mutluluk ve yaşam doyumunu, belirli pozitif ve negatif duygular açısından nitelendirerek ve böylelikle alakalı duygusal durum içeriklerini açıklığa kavuşturarak literatüre katkıda bulunmaktadır. Bulgu (4) duygusal ve bilişsel iyi oluş, insanların yaşam doyumunu değerlendirmede bir oranda direkt olarak itibar ettikleri duygusal bileşen olan arabulucu modeli ile tutarlılık gösterir. Örneklemimizin doğası ve büyüklüğü göz önüne alındığında sonuçlar dikkat çekicidir ve çalışma farklı bağlamlarda sonuçlarımızı onaylamak için çaba gösteren gelecek araştırmalara ilham verebilir.

Social surveys have increasingly elicited citizen’s happiness and life satisfaction, but the content of these notions is vague. This paper uses correlation and regression analysis of survey data from a student sample (N = 144) to explore how reports of happiness and life satisfaction are related to measures of positive affect (PA) and negative affect (NA). Major findings are the following: (1) PA and NA levels jointly predict happiness better than they predict life satisfaction. (2) PA levels predict happiness better than do NA levels. (3) NA levels predict life satisfaction better than do PA levels. (4) The PA items that predict happiness include those that predict life satisfaction (but not vice versa). (5) The NA items that predict happiness are distinct from those that predict life satisfaction. The study contributes to the literature by characterizing reported happiness and life satisfaction in terms of the specific positive and negative affects involved, thus clarifying their respective affective state content. Finding (4) is consistent with the mediator model of affective and cognitive well-being, according to which people in part directly rely on the affective component to judge life satisfaction. Given the nature and size of our sample, the results are indicative, and the study should inspire future research that strives to validate our findings in different contexts.