Uykusuzluk, bireylerin fiziksel, psikolojik ve sosyal performansları ve yaşam kaliteleri üzerinde olumsuz etkilemesi nedeniyle önemli bir halk sağlığı sorunudur. Doğrudan uyku ve uyanıklığı düzenleyen mekanizmalardaki bir bozukluktan veya dolaylı olarak eşlik eden psikiyatrik ya da tıbbi durumlardan kaynaklanabilir. Eşlik ettiği tabloların klinik yapısını, tedavi yanıtını ve prognozunu olumsuz yönde etkilediği de bilinmektedir. Ancak çoğu zaman bir hastalıktan çok bir semptom olarak değerlendirilmekte ve tedavi edilmektedir. Uykusuzluk olgularının birincil veya ikincil olup olmadığı her zaman belirgin değildir. Fakat uykusuzluğun bir hastalık (birincil) veya bir semptom (ikincil) olduğunun ayrımı etyopatogenezin daha iyi anlaşılması için gereklidir. Aynı zamanda uygun ve etkili tedavinin seçimi için de önemlidir. Bu nedenle, uykusuzluk olgularının sistematik bir şekilde değerlendirilmesi gerekir.

Insomnia is an important public health problem because it has a significant negative impact on individuals’ physical, psychological, and social performance, and quality of life. It may arise directly from a sleepwake regulatory dysfunction and/or indirectly result from comorbid psychiatric or medical conditions. It is also known that insomnia as a symptom has a negative impact on clinical structure, response to therapeutic intervention, and prognosis of co-morbid pathology. However, it has generally been viewed and treated as a symptom rather than disease. It is not always clear which insomnia cases are primary and which are secondary. But the distinction between insomnia as a disease (primary) and as a symptom (secondary) is essential for better conceptualization of the condition for etiopathogenesis, and it is also important for choosing the most appropriate and effective therapy. For these reasons, a systematic evaluation of insomnia cases is needed.