Amaç: Bu çatışmanın amacı Ankara Üniversite­si Kriz Merkezi'ne bir yıi boyunca başvuran vakala­rın sosyo-demokratik Özelliklerinin, sorun alanları­nın, konan psikiyatrik tam ve uygulanan tedavilerin belirlenmesidir. Metod: Araştırmanın verileri kayıt­ların taranması ile retrospektîf olarak toplanmıştır. Yalnızca daha Önce Kriz Merkezi'ne başvurusu ol­mayan yeni vakalar çalışmaya alınmıştır. Sonuç­lar: Kriz Merkezi'ne 1 yıl içinde 364 yeni başvuru olmuştur. Bu kişilerin %79.4'ü kadın, %20.6'sı er­kektir ve yaş ortalamaları 29.4 10.51'dİr. Sorun alanları içinde evlilik sorunu başta gelmekte (%30.2), bunu ana-baba İle İlişki sorunu (%12.1) ve karşı cins İle ilişki sorunları (%12.1) izlemekte­dir. Başvurulann %27,7"sine herhangi bir tanı kon­mamış, gerisine ise çeşitli psikiyatrik tanılar kon­muştur. Konulan tanıların çoğunluğunu uyum bozukluğu ve diğer reaktif tanılar oluşturmaktadır. Vakaların %40.1'ine herhangi bir ilaç verilmemiş, kalan %59.9'una çoğunluğunu anfjdepresan ve anksiyolrtikierin oluşturduğu çeşitli ilaçlar verilmiş­tir.

Object: The aim of this study is to determine the sociodemographic characteristics, problem areas, the diagnosis and treatment of the cases who applied to the Crisis Intervention Center of An­kara University during the [year] 1997. Method: The data were collected to retrospectively by scanning the records. Only the first admissions were includ­ed, which were 364 in number. Results: 79.4% of the subjects were women, 20.6% were men and the mean age was 19.4 10.51. "Marital problems" was the most common among the problem areas (30.2%), followed by "interpersonal problems with parents (12.1%)" and "interpersonal problems with boy or girl friends (12.1%)", 27.7% of the subjects did not receive a psychiatric diagnosis. "Adjust­ment disorder" was the most common diagnosis. 40.1% of the subjects were not prescribed any medication, the rest were prescribed various medi­cations the majority of which were antidepressant and anxiolitics.