Kişilerarası etkileşimlerde tekrarlamastratejilerinin kullanımı ve farklı biçimleribirçok dilde (Rieger, 2003; Svennevig, 2004;Fujimura-Wilson, 2007; Huang, 2010) olduğugibi Türkçe' de de saptanmıştır (Tekdemir,2007). Bu çalışmada ise bu bulgunun dahaderinlemesine incelenmesi hedeflenmekte,buna bağlı olarak tekrarlama stratejilerinindiğer dillerde olduğu gibi Türkçe'de de negibi farklı işlevler yerine getirmek için kullanıldığınıntespit edilmesi amaçlanmaktadır.Bu çalışmada arkadaşlar arasında geçenkonuşmalardaki tekrarlamaların yapısalözellikleri ve etkileşimdeki işlevleri incelenmiştir.Analiz sonuçları tekrarlamalardakendini tekrardan çok diğer kişinin söylediklerinitekrarlamanın tercih edildiğini ortayakoymuştur. Tekrarlamaların onaylama, aynıfikirde olduğunu ya da olmadığını belirtme,itiraz etme, problemli ve/veya komik bulunanaişaret etme gibi işlevler gerçekleştirdiğigözlenmiştir. Çalışmanın sonuçlarıdil kullanımı ve kültür arasındaki ilişkilerbağlamında tartışılmıştır.

The use and different forms of repetitions in interpersonal interactions have been evaluated in several languages (Rieger, 2003 ; Svennevig, 2004; Fujimura-Wilson, 2007; Huang, 2010) as well as in Turkish (Tekdemir, 2007). The aim of this study is to examine the repetitions in more detail especially focusing on determining the functions of repetitions in conversations in Turkish. The data consisted of records of conversations among friends and the repetitions were analyzed in terms of the structural characteristics and interactional functions of repetition. The results revealed that the preference for other-repetitions were more frequent than self-repetitions. Self-repetitions were used mainly for repair in conversations. The functions of other-repetitions were acknowledgement, agreement, disagreement, rejection, request for clarification/confirmation and humor. The results of the study have been discussed with respect to the relationships between use of linguistic forms and cultural characteristics.