Amaç: Bu çalışmanın varsayımı, lamotrijinin, iki uçlu bozukluktaki etkinliğinin serum düzeyi ile ilişkili olduğudur. Amacımız, lamotrijin kullanan iki uçlu olgularda, lamotrijin öncesi ve sonrası dönemi karşılaştırmak, lamotrijin kan düzeyinin klinik gidiş ile bir ilişkisi olup olmadığını incelemektir. Yöntem: Bu amaçla lityum, antikonvulzan ya da atipik antipsikotik, herhangi bir duygudurum dengeleyici ile birlikte, en az 2 yıldır lamotrijin kullanan, DSM-IV’e göre, iki uçlu bozukluk tip I tanılı 40 olgu ardışık olarak değerlendirilmiştir. İki uçlu olgular ayaktan tedavi merkezimize olağan kontrolleri sırasında başvuran, çalışmaya katılmayı kabul ederek bilgilendirilmiş onam veren olgulardır. Bu olgularda değerlendirme için iyilik döneminde olma şartı aranmıştır. İki uçlu olgularla tanı görüşmesi SCID-I ile yapılmıştır. SKIP-TURK Duygudurum Bozuklukları Hasta Kayıt ve İzlem Formu’nda koruyucu sağaltım öncesi ve sonrasına ait bölümler, hasta ve hasta yakını ile birlikte doldurulmuştur. İki uçlu olgular lamotrijin kan düzeyi bakılmak üzere kan vermişlerdir. Bulgular: İki uçlu olgularda lamotrijinle uzun süreli sürdürümün öncesi ve sonrası karşılaştırıldığında, lamotrijin başlandıktan sonra, toplam atak sıklığı ve depresif atak sıklığının azaldığı, atak şiddetinin daha düşük olduğu (p<0.001, 0.039 ve 0.04, sırası ile) ve hızlı başlangıç ve bitiş oranının azaldığı (p=0.027) saptanmıştır. Bu değişkenlere göre değerlendirildiğinde, uzun süreli sürdürümde lamotrijine yanıt iki uçlu olgular arasında %77.5 oranındadır. Lamotrijine yanıt veren olgularda lamotrijin kan düzeyleri daha yüksek bulunmuştur (3.8±1.9/2.0±1.1 ug/ml) (p= 0.005). Sonuç: Lamotrijin iki uçlu bozukluğun uzun süreli sürdürüm sağaltımında etkili bir seçenektir, bu etkinliğin kan düzeyi ile ilişkisi, bundan sonraki çalışmalarla desteklenmelidir.

Objective: The hypothesis of this study is that the efficacy of lamotrigine is related with blood level in bipolar disorder. Our aim is to compare the periods before and after lamotrigine use in cases with bipolar disorder and to investigate whether there has been any relation between lamotrigine blood level and clinical progress or not. Method: For this aim, 40 consecutive cases diagnosed with bipolar disorder type I according to DSM-IV criteria, using lamotrigine for at least two years in combination with any mood-stabilizing agent such as lithium, anticonvulsants or atypical antipsychotics have been evaluated. The cases who applied to our outpatients’ clinic for their routine controls and who additionally accepted to participate to the study and gave informed consent have been included in the study. For the evaluation, being in remission period was set as a criterion for these cases. The interview for confirming the bipolar diagnosis was carried out by using SCID-I. The sections before and after maintenance treatment present in the SKIP-TURK Mood Disorders Diagnosis and Patient Registration Form were filled in together with the patients and their relatives. Blood samples were collected from the cases in order to analyze lamotrigine blood level. Results: In bipolar cases, when the periods before and after long term maintenance treatment with lamotrigine were compared, it was determined that after using lamotrigine, total episode frequency and depressive episode frequency were decreased, episode severity was less severe (p<0.001, 0.039 and 0.04, respectively) and fast onset and termination ratios were decreased (p=0.027). When evaluated according to these variables, in long term maintenance the ratio of treatment response to lamotrigine among bipolar cases was 77.5%. In cases with treatment response to lamotrigine, lamotrigine blood levels were found to be higher (3.8±1.9/2.0±1.1 µg/ml) (p=0.005). Conclusion: Lamotrigine is an efficient choice in long-term maintenance treatment of bipolar disorder and the relationship between this efficacy and the blood level should be supported with future studies.