Amaç: Bu çalışmanın amacı, sağlık kurumlarında çalışan hemşirelere yönelik
işyeri şiddetinin türü, kapsamı ve etkilerini belirlemekti.
Gereç ve Yöntem: Çalışma, tanımlayıcı olarak yapıldı ve İstanbul'da sağlık
hizmeti veren kurumlarda çalışan 868 hemşire çalışmaya katıldı.
Bulgular: Tüm grup içinde şiddete maruz kalma sıklığı %64.1 (n=556) olarak
bulundu. İş yeri şiddetini en sık uygulayan hasta (%37.4) ve hasta yakınlarıydı
(%56.7). Şiddet uygulayanların çoğunluğunun erkek (%68.2) olduğu
bulundu. Acil ve psikiyatri birimlerinde çalışan hemşirelere yönelik şiddet
daha yüksek olarak belirlendi (χ2=64.54; p<0.001). Yine lise mezunu hemşirelerin
şiddete maruz kalma durumu, lisans mezunu hemşirelerden daha
yüksek bulundu (χ2 =38.33; p<0.001).
Sonuç: Sağlık bakım çalışanları özellikle hemşireler, şiddete uğrama açısından
yüksek riskli meslek grubu olarak kabul edilmektedir. Bizim sonuçlarımız
da hemşirelere yönelik şiddetin evrensel bir sorun olduğu görüşünü
desteklemektedir.

Objectives: The aim of the present study was to determine the type,
extent, and the effects of workplace violence among nurses in diverse
health-care settings.
Methods: A descriptive design was used in the current study. 868
nurses working in general health care settings in Istanbul, Turkey were
included in the study.
Results: The prevalence of exposure to violence was 64.1% (n=556).
The most frequent perpetrators of workplace violence were visitors/
relatives (56.7%) and patients (37.4%). Perpetrators were mostly male
(68.2%). The level of violence towards nurses working in the emergency
and psychiatric units was higher than that of those working
in other areas (χ2=64.54; p<0.001). The level of violence toward high
school graduates was higher than that of those with a higher education
level (χ2=38.33; p<0.001).
Conclusion: Health care providers, especially nurses, are considered a
professional group at high risk for violence. Our results support the notion
that violence toward nurses is a universal issue.