Amaç: Enürezis noktürna tanılı vak'a ların sosyodemografik özellikleri, enürezis tipi ve ilgili etiyolojik faktörler, âile öyküsü, âilelerin enürezise yönelik uyguladıkları baş etme yöntemleri ve ilâç tedavisine yaklaşımları, eşlik eden bozukluklar, uygulanan tedavi yöntemleri ile ilgili bilgilerin saptanması amaçlanmıştır. Yöntem: Eylül 2007-Haziran 2008 tarihleri arasında polikliniğimize başvuran ve enürezis noktürna tanısı konan 61 vak'a ya âit bilgilere yer verilmiştir. Bulgular: Vak'a ların %57.4'ü erkek, %42.6'sı kızlardan oluşmaktadır. Vak'a ların çoğunluğu (%63.9) 5-10 yaş grubunda, %36.1'i 11-16 yaş grubundadır. Pozitif âile öyküsü enürezisli çocukları n %78.7'si nde tesbit edilmiştir. Vak'a ların %60.7'si nde derin uyku, zor uyandırılma öyküsü bulunmuş. %37.7'si nde (n:23) enürezise eşlik eden stresör faktörler bulunmaktadır. Primer enürezis noktürna vak'a ların %70.5'inde görülmektedir. Vak'a ların %72.1'inde başka bir psikiyatrik bozukluğun daha olduğu belirlenmiştir, en sık görülen komorbid bozukluk enkoprezistir (%27.9). Diğer sık görülen komorbid bozukluklar sırasıyla mental retardasyon (%19.7), dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (%18) ve enürezis diürnadır (%18). Tartışma ve Sonuç: Âilelerin tümünün enürezise yönelik olarak tedbir aldıkları tesbit edilmiştir. Sekonder enürezis tipinde stres faktörü varlığının anlamlı düzeyde yüksek oluşu etiyopatogenezde psikososyal faktörlerin değerlendirilmesi gerektiğini göstermektedir. Enürezis noktürna benlik saygısını olumsuz etkileyen, sekonder psikolojik problemlere neden olabilen bir rahatsızlık olduğu için, tedavi edilmesi gerekmektedir. Bu nedenle özellikle birincil sağlık hizmetlerinde âilelere ulaşılmalı ve bilgi verilmelidir.

Objective: Data about sociodemographic features, enuresis type, etiological types, family history, copying strategies, and approach to drug therapy of families towards enuresis, comorbid disorders, conducted treatment modalities are aimed to inquire in this study. Method: Data of 61 patients, who admitted to our policlinic and had enuresis nocturna with this diagnosis September 2007 to June 2008, were screened. Findings: Of the subjects, 57.4% were males and 42.6% were females. Most of the cases (63.9%) were observed at 5-10 [year]s of age while 36.1% occurred 11-16 [year]s of age. Positive family history was found in 78.7% of children with enuresis. In the history deep sleep and difficulty in awakening is obtained in 60.7% of the children with enuresis. In 37.7% of cases stressor factors accom Etpany enuresis. Primary enuresis was seen in 70.5% of cases. There was another accompanying psychiatric disorder in 72.1% of enuresis nocturna cases; the most common concomitant disorder was encopresis (27.9%). The other frequent disorders are mental retardation (19.7%), attention deficit hyperactivity disorder (18%), and enuresis diurna (18%) respectively. It was determined that behavioral treatment had been used in 93.4% of cases. Discussion and Conclusion: All of the families were determined to take prevention against enuresis. Presence of significantly high stress in secondary enuresis implies need to assessment of psychosocial factors in etiopathogenesis. Enuresis nocturna must be treated, as it is a disease that can result in low self-esteem, and some secondary psychological problems. It is necessary to inform the parents wherever they are met, especially at primary health care settings.