Yaşlılık bireyin fiziksel görünüm, güç, rol ve bulunduğu konum açısından kayba uğradığı, yeti yitimleri ve fiziksel hastalıkların artarak bireyin çevreye bağımlı hale geldiği bir dönemdir. Bu dönemi yaşayan insanların ruhsal ve fiziksel durumlarına yönelik yaklaşımın diğer yaş gruplarına olan yaklaşımdan farklı olması gerekliliği vurgulanmıştır. Hastanede yatan yaşlılarda en sık konsültasyon isteme nedeni depresyon veya kognitif durum değerlendirmesi iken, diğer nedenler arasında ajitayon, kendine veya etrafa zarar verici davranış ve yaşlıda ilaç tedavisinin düzenlenmesi gelmektedir. Yaşlılarda semptomları tanımak ve tedavi etmek konusunda bu konuda uzmanlaşmış yeterli klinisyenin olmaması bakım verenlerin ve ailenin bu semptomların tedavi edilebilir olduğundan habersiz olmalarına yol açmaktadır. Oysaki farmakolojik olmayan ve farmakolojik tedavi yaklaşımlarının hekimler tarafından bilinmesi ve bu konuda hasta yakınlarının bilgilendirilmeleri gerekir.

Old age is defined as a period of leakage of physical appearence, power, role and state in which individual is and dependency with circumference because of increase in physical ilnesses and loss of abilities. Necessity of different approach for mental and physical states of old age from the other age groups has been emphasized. While most frequent consultation reasons in old age inpatients are depression and mental state evaluation, agitation, harmful behaviour for himself and surroundings and arrangement of medication in old age are the others. Because of insufficient number of clinicians that are capable of to recognize and treat symptoms of patients cause caregivers’ and familys’ to be informed about symptoms being remediable. However, it is clear to see importance of clinicians experiences with pharmachological and unpharmachological treatment modalities, and to give caregivers information about this topic.